Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |      stronę Maćka z Bogdańca, i nuż pytać:~- A z naszych którzy
 2  1,4 |        szczególnie pod wieczór; nuż was usłyszy i nuż się wam
 3  1,4 |      wieczór; nuż was usłyszy i nuż się wam w postaci wielkoluda
 4  1,5 |  dworzanin - rzekła księżna - a nuż zdarzy ci się przypodobać
 5  1,6 |        i wychodź - rozumiesz. A nuż się nie postrzegą. I pewno.
 6  1,12| przeszło go od stóp do głowy.~A nuż to co "paskudnego" wylazło
 7  1,12|     błota i zachodzi mu z tyłu? Nuż niespodzianie chwycą go
 8  1,12|      twarz zielone oczy upiora, nuż się coś roześmieje okropnie
 9  1,19|         już na swoim postawi, i nuż z płaczem dziękować. Pan
10  1,19|   Zbyszka na gościńcu i mówił: "Nuż byś się o nią spotkał?"
11  1,23|      wskórają - powróz.~- Ba! a nuż zdradzą?~- Nie zdradzą,
12  1,25|        zatroskali się wszyscy i nuż ją pocieszać, nuż tłumaczyć
13  1,25|     wszyscy i nuż ją pocieszać, nuż tłumaczyć jej, że to nie
14  1,27|        i było, jak mówił Czech. Nuż nie szukali dość starannie!
15  1,27|         szukali dość starannie! Nuż Jurand wziął przed siebie
16  1,27|   dlaczego Danuśki nie wziął. A nuż chora?~- Nie powiadaj byle
17  1,32|        ze Spychowa zawahał się. Nuż potem uderzą na bezbronnego
18  1,32|        zadźgają go jak zwierzę, nuż chwycą i wtrącą do podziemia?
19  2,6 |      żałośnie narzekać, a potem nuż prosić młodego pana, by
20  2,11|         nic im nie zostawi, ale nuż ogarnęła go skrucha przed
21  2,14|   Zasłyszawszy o tym, Żmujdzini nuż w Niemców! Załogi wycięli,
22  2,23|        robić. A tak, licho wie! Nuż nie ozdrowieje... i nie
23  2,39|       całkiem tylko za siostrę. Nuż dziewka patrzy na niego
24  2,39|        niego też jak na brata i nuż nie zechce czekać na jego
25  2,42|        jednej chwili z siodła i nuż dopytywać:~- No co? czego?
26  2,47|   spokoju nijakiego nie mam, bo nuż to nie to samo!~Lecz Zbyszko