Tom,    Rozdzial

 1  1,11|      się szybko, rosły, hoży do giermka z wielkiego domu zupełnie
 2  1,23|       błysnął nożem przy gardle giermka. Lecz nim zdołał pchnąć,
 3  1,25|   Zbyszkowi na myśl, żeby wziąć giermka Czecha na świadka ślubu,
 4  1,26|   dalszym ciągu, ale już nie do giermka, tylko do własnych myśli.~-
 5  1,29|      Fourcy, i o postępku swego giermka, który w tak straszny sposób
 6  2,4 |      się serca z powodu uczynku giermka Zbyszkowego, Czecha Hiawy,
 7  2,4 |        zaś pojechał bez żadnego giermka ni sługi... Mówił, że jedzie
 8  2,4 |         Fourcy'ego, a na mojego giermka chcieli zwalić ten uczynek.
 9  2,5 |    blachy ze zbroi niemieckiego giermka. Górny brzeg tarczy wygiął
10  2,6 |          więc zwróciwszy się do giermka, rzekł bez namysłu:~- Co
11  2,6 | zamknięty, zawołał znów Zbyszko giermka i wręczył mu go, mówiąc:~-
12  2,11|      Danusi nie było.~- Wiem od giermka Hlawy - rzekł Maćko - iż
13  2,14|         obtarła łzy i zabrawszy giermka, poszła z nim do Juranda,
14  2,17|       czym zwrócił się do swego giermka i rzekł:~- Napatrzyłeś się
15  2,20|       Lorche wiedział już przez giermka, czyim jest jeńcem, ale
16  2,25|   Zbyszko nie mógł zgonić swego giermka, albowiem ów jechał dniem
17  2,30|         poszedł na zamek szukać giermka i niebawem, jeszcze przed
18  2,31|       począł coś mówić do swego giermka, Pomorzanina, umiejącego
19  2,38|       sobą chociaż Hla-wę, jako giermka wypróbowanej siły i wierności.
20  2,38|    toczy, zapomnieć, a obecność giermka przypominałaby mu właśnie
21  2,38|      odpowiedzi zwróciła się do giermka:~- A jakby tak Anula Sieciechówna
22  2,38|        patrzał ze zdumieniem na giermka, gdyż poprzednio o niczym
23  2,48|     Zbyszko skoczył, aby pchnąć giermka z wicią dalej, po czym wrócił
24  2,49|       niewidzeniu dawnego swego giermka Hlawę.~Więc rzekł:~- Sanderus!
25  2,51|          a on wyciągnął rękę do giermka i rzekł:~- Daj mi hełm.~*~
26  2,52|          a on wyciągnął rękę do giermka i rzekł:~- Daj mi hełm.~*~