Tom,    Rozdzial

 1  1,3 | zapowiadano na chrzciny, bo na to dawno zarobił, ale potem co? Pojedzie
 2  1,4 |        księżna, po czym dodała:~- Dawno mi nikt nie sprawił takiej
 3  1,4 |       Dawnoście tu byli, panie?~- Dawno. I dziwuję się, jakobym
 4  1,10|       brzuch nie zawadziwszy. Ba! dawno to już i musiała wyrosnąć.~-
 5  1,11|        Przecie i u nas, choć kraj dawno krześcijański, czasem się
 6  1,13|     wesoło Zych. - Ale was to już dawno w takiej radości nie widziałem.~
 7  1,16|           Gdyby nie to, byłbym ci dawno żebra połomił.~- Albo ja
 8  1,19|          powinien. Gdyby nie ona, dawno by jego głowa była spadła
 9  1,20|            Ba, gdyby były, już by dawno osadnicy puszczańscy pasy
10  1,23|     zdradzą, bo na Mazowszu każdy dawno na łamanie kołem zarobił
11  1,23|          Gotfryda, zapytał:~- Jak dawno nosicie biały płaszcz?~-
12  2,3 |        wpadł w gniew, w którym go dawno nie widziano, i nakazał
13  2,6 |     dobrze mi było przy was, jako dawno przedtem nie bywało. Bóg
14  2,7 |   Zygfryda. Co do samego Juranda, dawno już na współkę z Rotgierem
15  2,9 |           jako ja chcę, to ty byś dawno już była gospodynią w Bogdańcu!~
16  2,11|          ksiądz Kaleb - i kapelan dawno już musiał wrócić.~- To
17  2,17|     Zbyszko odgarnął włosy, które dawno nie podcinane z przodu,
18  2,20|          że bitwa odbyła się dość dawno, wcześniej może od Zbyszkowej,
19  2,22|          trzy... To tedy Sanderus dawno jest między nimi i miał
20  2,25|         policzki, usta, tak jakby dawno już przedtem powiedział
21  2,29|         takowe posłuchy. Krzyżacy dawno posłali mu zaproszenie.~-
22  2,30|           wybiera, a byłby to już dawno uczynił, jeno że panny musiał
23  2,35|            hej! okrutnie już temu dawno, pokazał pewien cesarz niemiecki
24  2,36|             Nie widziałem jej już dawno i rad ją oba-czę, gdyż wiem,
25  2,46|     których było pięciu, przedtem dawno polegli. Przecie wiecie.
26  2,47|      stawał?" No - i praw był, bo dawno by go już na świecie nie