Tom,    Rozdzial

501  2,16|           rycerze blaszankami i pić, gdy zaś pokrzepili się godnie, dopieroż
502  2,16|                  rzekł Skirwoiłło. Maćko zaś spytał:~- Zali myślicie,
503  2,16|                 i zwycięską załogę.~Jako zaś człek doświadczony w wojnie,
504  2,16|                 Maćko - dokąd ruszym?~Ów zaś rzekł krótko:~- Pod Nowe
505  2,16|              trzeba im zapowiedzieć, aby zaś byli gotowi.~I wyszli. Na
506  2,17|        kilkadziesiąt szałasów, pospolici zaś wojownicy siedzieli koło
507  2,17|           udźwignie, a to lud rosły.~Lud zaś istotnie był dorodny. Przy
508  2,17|                kościsty i długi, w ogóle zaś wzrostem ludzie ci przewyższali
509  2,17|         zaniecham - rzekł Zbyszko.~Maćko zaś sapał przez jakiś czas gniewnie,
510  2,17|                  może wkrótce.~Zbyszkowi zaś łzy błysły w źrenicach,
511  2,17|                 żywo na nogi, Skirwoiłło zaś zbliżył ku ich twarzom swoją
512  2,17|               męstwo i przemyślność. Oni zaś uradowali się w sercach,
513  2,18|                 stracili ich z oczu, oni zaś nie śmieli wołać o ratunek,
514  2,18|                    spytał Czech. Zbyszko zaś odrzekł:~- Pilnujcie i wy,
515  2,18|              idziem, nie z ludźmi.~Hlawa zaś, choć sam pierwszy raz podobne
516  2,18|              będzie! - rzekł Maćko.~Inni zaś osadzili się mocniej w kulbakach,
517  2,18|           zwiastunem dobrej wróżby. Było zaś owych ptaków pełno w tym
518  2,19|                powtórzył Czech. Istotnie zaś Niemcy śpiewali wcale niepobożną
519  2,19|                się w nim burzyć serce, a zaś żądza pomsty oblała go jak
520  2,19|                odzywają się z ziemi, nie zaś z wierzchołków drzew. Pierwszy
521  2,19|          pochyliły się pod ciężarem, nim zaś knechci zdołali je wydobyć,
522  2,19|            skoczyli teraz ku jeździe.~Ta zaś broniła się jeszcze, ustawiona
523  2,19|                 jak bór pod wichrem, oni zaś, na podobieństwo drwali
524  2,19|                aby wstrzymali konie, sam zaś zatoczył koło - i nie bacząc,
525  2,20|                  niegdyś otrzymał, a oni zaś biegli przed nim na kształt
526  2,20|                 w twarz młodzianka.~A ów zaś rzekł:~- Niemce!~- Nie może
527  2,21|             bukłak z kobylim mlekiem, ów zaś chwycił go, przywarł do
528  2,21|               się nie odezwie, na twarzy zaś widać mu boleść okrutną.
529  2,21|           poszedł też ku koniom. Zbyszko zaś zwrócił się do pana de Lorche
530  2,21|               Krzyżakami rozprawie.~Temu zaś śpieszno było, albowiem
531  2,21|                  wy ruszacie ze mną?~- A zaś co mam robić? - spytał nieco
532  2,22|               się i czekał na nas; jeśli zaś nie znajdziem go na postoju,
533  2,22|                   zwiążem i jego, by się zaś ich pomsty później nie potrzebował
534  2,22|                 mazowieckich. Uderzywszy zaś niespodzianie, może zaskoczym
535  2,22|                  z nim źle.~- A czemu by zaś nie mieli uwierzyć. Albo
536  2,22|             nieść pomoc młodemu panu.~Ów zaś skinął głową, że tak i będzie,
537  2,22|               pana wiązać Sanderusa, ten zaś, choć wiedział, iż to rzecz
538  2,22|           Zygfryda w ręce pachołkom, sam zaś ruszył ku leżącym, w mgnieniu
539  2,22|                mizerykordii do karku.~Ów zaś krzyknął przeraźliwie i
540  2,23|              drewnianą lub woskową, sama zaś siadła koło ogniska, bojąc
541  2,23|          chodźcie tam już, panie, by się zaś nie przelękła. Da Bóg, jutro
542  2,23|                abyś mógł siąść przy nas, zaś powrozów na nogach nie popuszczę,
543  2,23|                  I skinął na Czecha, ten zaś przeciął Niemcowi pęta na
544  2,23|                przytomność powrócić, sam zaś, zwróciwszy się do Arnolda,
545  2,23|             siedział w zamyśleniu. Czech zaś w kilku słowach opowiedział
546  2,23|             Danusi nie przyniesie.~Czech zaś wrócił do ogniska, gdyż
547  2,23|                się córka nalazła, aby go zaś nagła radość nie zabiła.
548  2,23|                 nie daj Bóg, amen!~Na to zaś Czech:~- Ba! jest przecie
549  2,23|          uradzili razem z Czechem, potem zaś oznajmił o ucieczce służki
550  2,23|                  do Spychowa. Jeślibyśmy zaś już wyjechali, niech nas
551  2,23|              stoi w testamencie.~- Jeśli zaś biskup każe nam ostać w
552  2,24|                 powieki:~- Zbyszko...~On zaś rzucił się w jednej chwili
553  2,24|                  stał przy Arnoldzie. Ów zaś z nie mniejszą od Arnoldowej
554  2,24|                  i ostrzec bratanka, "by zaś czego szalonego nie uczynił" -
555  2,24|                  nadążyć jeździe. Arnold zaś nie potrzebował na nią czekać,
556  2,24|                wszelką stratę, z drugiej zaś rozumiał, że nie wypada
557  2,24|              nadziei zysku, na przybytek zaś z wykupu Zygfryda nie liczył,
558  2,24|                  młodą krew w żyłach.~On zaś zawahał się przez chwilę,
559  2,25|                   Wokili!" (Niemcy!), on zaś wolał umykać niż wywodzić
560  2,25|              poczęła znów pytać:~- Kiedy zaś tu staną?~- Za kilka dni!
561  2,25|               niej oddech zapierało, ona zaś nie broniła się, z początku
562  2,26|             czarnych ścian boru, na niej zaś w pośrodku samotnego jeźdźca
563  2,26|                  mu się poddawał. Świeżo zaś - i trudy podróży pod twardą
564  2,26|                ty? - zawołał Zygfryd.~Ów zaś, zamiast odpowiedzieć, pokazał
565  2,26|                jadącymi na przedzie.~Oni zaś milczeli, bo na duszy Jagienki
566  2,26|                 Bóg go będzie sądził, my zaś uczyńmy swoje. Nie przyczepi
567  2,26|             zamknięte i przerażone, usta zaś otwarte jakby dla złapania
568  2,27|              głowie się pomiesza, piersi zaś rozpierał mu jakby płacz
569  2,27|                    zawołał Zbyszko. Było zaś w tym stłumionym okrzyku
570  2,27|           pochyliwszy się, zapytał:~- Co zaś, jagódko, mówisz? A ona
571  2,28|        pozbawione dłoni, wzniósł w górę, zaś obecni odgadli także i tę
572  2,29|             jutro stało się obojętne, co zaś do przyszłości, to miał
573  2,29|               Tolimy spodziewałem. Czemu zaś nie jechał do Płocka i bez
574  2,29|                  okup von Badenom spłać, zaś za mnie zażądaj we dwoje
575  2,29|            waszemu Zawiszy przysłał, aby zaś nie mówiono po dworach,
576  2,29|       najsłynniejszych wojowników, sława zaś szlachty aragońskiej, a
577  2,30|                sposobności i uciekł, gdy zaś rycerze dziwili się, iż
578  2,30|                 i jakowegoś pisarza... A zaś chodziło im, by nikt nas
579  2,30|               chyba w Toruniu. Po chwili zaś, zwróciwszy się do Zbyszka,
580  2,30|               Prawda! - rzekł. - A gdzie zaś ów kat? Co się z nim stało?~-
581  2,30|           mistrzem prowadzić, przy królu zaś łatwiej się upomnieć, ile
582  2,30|                Maćkowi się przyda.~- Cóż zaś może wskórać?~- Niech jeno
583  2,30|               się przystojnie.~Po chwili zaś dodał:~- Chciałem z żałości
584  2,30|          służebnych pachołków, wróciwszy zaś z nimi, podczas gdy dwaj
585  2,30|                 nigdy inaczej.~De Lorche zaś zawahał się nieco, a potem
586  2,31|            nagroda i tam ją znajdziecie. Zaś stary rycerz z Bogdańca
587  2,31|                 klęczał w milczeniu, ona zaś pochyliła się nad nim i
588  2,31|                  z dumą Schonfeld.~Na to zaś Powała:~- A trzeba go nosić
589  2,31|           Zgorzelicach i w Bogdańcu. Ona zaś myślała, że po tych słowach,
590  2,31|                tom wskórała, bacząc, aby zaś nie było mitręgi - kończyła
591  2,31|                  oczy, zapytała:~- Czemu zaś nie mówisz mi: ty, jako
592  2,31|                  podjąć pod nogi, by cię zaś o niewdzięczność nie posądził.~-
593  2,32|                Dobrzyń prowadzić, czynił zaś to umyślnie - i zarówno
594  2,32|                  piwa dziennie wstrzyma, zaś bez pięciu lub sześciu krzywda
595  2,32|                nich już bijał.~Po chwili zaś dodał:~- Komtur toruński
596  2,33|               potęga krzyżacka. Chodziło zaś mistrzowi o to dlatego,
597  2,33|                  uzdę i strzemię.~Mistrz zaś, zsiadłszy, zwrócił się
598  2,33|               było niektórym znane. Tych zaś, którzy nie słyszeli o jego
599  2,33|                  wszystkiemu, przewodnik zaś, nawet nie zapytywany, chętnie
600  2,33|             niego ani piędź ziemi, teraz zaś władał obszerną, większą
601  2,34|                   ale i my wszyscy.~- Co zaś? - zapytał Zbyszko.~- A
602  2,34|              kolanach i zamilkł.~Zbyszko zaś rzekł:~- A widzicie. W pojedynkę
603  2,34|                wszedł Hlawa.~- Nie wiesz zaś, co tam czynią posłowie? -
604  2,34|                 bratanka:~- Zbyszku, każ zaś to wino, które nam przysłali,
605  2,35|            poczęli go za nią chwalić, ów zaś, ucieszywszy się, tak mówił
606  2,35|            Podziwiali tedy jego siłę, on zaś trącał się z nimi kielichem
607  2,36|        mierzejach i wertepach.~Po chwili zaś dodał:~- Hej! gdzie to nas
608  2,37|                  mocny Boże!... Jagienka zaś mówiła dalej:~- Zbyszku,
609  2,38|             ziemi aż do dnia sądu. Maćko zaś zastanowił się nieco i idąc
610  2,38|                  młody, a nie bojący, bo zaś ściana krzyżacka obok; taki,
611  2,39|             dzierżawą na majętności, sam zaś na czele długiego szeregu
612  2,40|        dziedzictwo. A on powiada: "Czemu zaś mi Maćko o tym nie mówili?"
613  2,40|             rzekę - rozumiesz. Po chwili zaś dodał:~- Za trzy albo cztery
614  2,41|                  w strapionej duszy.~Ona zaś przyjeżdżała codziennie,
615  2,41|                  to teraz pilnuj, abyśmy zaś nie sczezli!" Ha! boska
616  2,41|             stawać z duchownym, w sądzie zaś nie mogli nic wskórać. Teraz
617  2,41|                  się o owe grunta, Maćko zaś, który na nic w świecie
618  2,42|                 nie mogła wyrozumieć. On zaś przyjmował wszystkich gościnnie
619  2,42|            krzyżackim ciele uczynił, aby zaś nigdy do zdrowia nie przyszło...
620  2,43|             ramion do olbrzyma, z twarzy zaś do dziewicy. Moc i życie
621  2,43|          wiosenne słońce przygrzeje.~Ona zaś przyjeżdżała skwapliwie
622  2,43|                 na niego przez palce, on zaś, zaskoczony niespodzianym
623  2,43|                 przez pół smutnej. Maćko zaś wysłuchał cierpliwie wszystkiego,
624  2,44|              strach ptactwu postawić!~On zaś zasępił się i rzekł:~- Chcieliśmy
625  2,44|              silnie włosy Zbyszkowe, gdy zaś przestały się wichrzyć i
626  2,45|                  na niebie sięgać".~Inni zaś głośno wyznawali, że takiej
627  2,46|              mówił -ma jedną wieś, synów zaś dwudziestu dwóch, a przecie
628  2,46|             stary na kamień i wapno, aby zaś trwałość miały niepożytą.
629  2,46|                 i dla niej wyższe - inni zaś poniżej siedzą i czekają,
630  2,47|                  o czym innym myślę.~- A zaś o czym?~- Ii! lepiej nie
631  2,47|                bo mi nie stanął.~- Czemu zaś?~- Komturem wielkim został.~-
632  2,47|             gniazda nie wywiozę. W duszy zaś myślałem tak: "Jużci nie
633  2,47|               dlacze-gom przyjechał, oni zaś zakrzyknęli, że to nie może
634  2,48|                 im prawa ręka.~W Krześni zaś szczególnie otaczano Maćka
635  2,48|           toporem czyli też mieczem. Oni zaś byli istotnie tych rzeczy
636  2,48|            twarzą wielce wyjaśnioną. Gdy zaś w Krześni otoczyła go jak
637  2,48|            tygodnie i miesiące, w dymach zaś wędzono solone mięsiwo,
638  2,48|                    a tu nic i nic!~Na to zaś Maćko:~- Mądryś, ale nie
639  2,48|                 ślepy przewalił.~- Gdyby zaś Niemce oddali Drezdenko,
640  2,48|             jedyny, mój najmilejszy!~- A zaś co dzień dziękuj Bogu, że
641  2,49|                 wiosennych miesięcy, gdy zaś przekupiony król czeski
642  2,49|               teraz chyba pozwoli.~Na to zaś Zawisza, który zawsze mówił
643  2,49|                 albo toporem do boju.~Ów zaś rzekł, podając mu strzemię:~-
644  2,49|                 nam w kościele.~- Dzieci zaś macie? - zapytał Zbyszko.~-
645  2,49|                 potęgi nie zebrał. Na to zaś Powała:~- Powiadał rycerz
646  2,50|             białym orłem w koronie, była zaś to chorągiew naczelna całego
647  2,50|             litewski, drugi pod Pogonią. Zaś pod znakiem świętego Jerzego
648  2,50|               ochotnym sercem.~Na prawym zaś skrzydle płynęły Witoldowe
649  2,50|           Jeziora Dąbrowskiego, z prawej zaś jezioro Lubeń, przed wojskami
650  2,50|            jezioro Lubeń, przed wojskami zaś otwierała się szeroka na
651  2,50|                się do namiotu. Przed nim zaś zgromadziło się przedniejsze
652  2,51|              drugą mszę i konia mi!~Król zaś położył mu rękę na ramieniu
653  2,51|           wojennej przygody go osłaniać. Zaś bezpośrednio przy osobie
654  2,51|                  kraje męstwo i honor.~A zaś onej twardej szlachcie spod
655  2,51|                 czystym polu, nie lubiło zaś i nie umiało walczyć w gęstwinie
656  2,51|                 na bój śmiertelny, jeśli zaś mało im pola, to ustąpi
657  2,51|           rozstąpiły się przed nimi, oni zaś, zsiadłszy z koni, stanęli
658  2,51|              podnosić serca rycerzy, nie zaś osłabiać przystoi. Zaprawdę,
659  2,51|               się na śmierć gotowe. Była zaś taka niezmierna zwycięska
660  2,51|       dwadzieścia chorągwi na Polaków.~A zaś do polskiego hufca "czelnego",
661  2,51|                  niemal nadludzkie, cała zaś ława, prąc i miażdżąc konie
662  2,51|           odwalił od pachy ramię, drugim zaś pchnięciem przebił brzuch,
663  2,51|             Niemcy, w lewo i w prawo, on zaś bił w nich jak w walącą
664  2,51|                nich zgubę i zniszczenie.~Zaś z rycerskimi gośćmi starła
665  2,51|             śmierć szła im naprzeciw, on zaś walczył z namarszczoną brwią
666  2,51|                 dzik w najgęstsze tłumy, zaś przy boku jego szedł stary,
667  2,51|                  odwodowych chorągwi.~On zaś, patrząc z góry na bitwę,
668  2,51|            psubraty! W nich!~Ruszyli. By zaś iść krokiem równym i nie
669  2,51|                się istotnie na gońca, ów zaś, widząc z kim sprawa, a
670  2,51|            skoczył wprost na króla.~Król zaś spiął ostrogami konia i
671  2,51|                  wał polskich trupów, on zaś, potężny i niezwalczony,
672  2,51|              rozwijał barwne płótna, one zaś szumiały jakby do snu poległym.
673  2,52|              drugą mszę i konia mi!~Król zaś położył mu rękę na ramieniu
674  2,52|           wojennej przygody go osłaniać. Zaś bezpośrednio przy osobie
675  2,52|                  kraje męstwo i honor.~A zaś onej twardej szlachcie spod
676  2,52|                 czystym polu, nie lubiło zaś i nie umiało walczyć w gęstwinie
677  2,52|                 na bój śmiertelny, jeśli zaś mało im pola, to ustąpi
678  2,52|           rozstąpiły się przed nimi, oni zaś, zsiadłszy z koni, stanęli
679  2,52|              podnosić serca rycerzy, nie zaś osłabiać przystoi. Zaprawdę,
680  2,52|               się na śmierć gotowe. Była zaś taka niezmierna zwycięska
681  2,52|       dwadzieścia chorągwi na Polaków.~A zaś do polskiego hufca "czelnego",
682  2,52|                  niemal nadludzkie, cała zaś ława, prąc i miażdżąc konie
683  2,52|           odwalił od pachy ramię, drugim zaś pchnięciem przebił brzuch,
684  2,52|             Niemcy, w lewo i w prawo, on zaś bił w nich jak w walącą
685  2,52|                nich zgubę i zniszczenie.~Zaś z rycerskimi gośćmi starła
686  2,52|             śmierć szła im naprzeciw, on zaś walczył z namarszczoną brwią
687  2,52|                 dzik w najgęstsze tłumy, zaś przy boku jego szedł stary,
688  2,52|                  odwodowych chorągwi.~On zaś, patrząc z góry na bitwę,
689  2,52|            psubraty! W nich!~Ruszyli. By zaś iść krokiem równym i nie
690  2,52|                się istotnie na gońca, ów zaś, widząc z kim sprawa, a
691  2,52|            skoczył wprost na króla.~Król zaś spiął ostrogami konia i
692  2,52|                  wał polskich trupów, on zaś, potężny i niezwalczony,
693  2,52|              rozwijał barwne płótna, one zaś szumiały jakby do snu poległym.