Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |    świeci jak przez sito. Lecz dalszą sprzeczkę przerwał podróżny
 2  1,1 |     tym, co powiada! Tak!~Lecz dalszą rozmowę przerwał gwar dochodzący
 3  1,2 |   dorodną postać Zbyszka, lecz dalszą rozmowę przerwało przybycie
 4  1,2 |        Dyć to jeszcze dziecko.~Dalszą rozmowę znów przerwał śpiew
 5  1,5 |      wszystkich będzie sądził.~Dalszą rozmowę przerwało wejście
 6  1,10|     przetrzymam, jeno Zbyszko.~Dalszą rozmowę przerwały im odgłosy
 7  1,16|     pokorą:~- Dobrze, Zbyszku.~Dalszą rozmowę przerwał im głos
 8  1,18|       przecie nie za morzem...~Dalszą rozmowę przerwało im ujadanie
 9  1,19| strapiony nieco młodzieńczyk w dalszą drogę.~Jednakże przedtem
10  1,25| odpowiedziała dziewczyna.~Lecz dalszą rozmowę przerwał ksiądz
11  1,25|   Wyszońka z Danusią przerwało dalszą rozmowę. Księżna wezwała
12  2,10|   staruszka przeora, ruszyli w dalszą podróż. Z przyczyny tajania
13  2,11|        kilku dniami wyruszył w dalszą drogę. Maćkowi nie chodziło
14  2,11|      postępek.~Gdy wyruszyli w dalszą ku Płockowi drogę, wiatr
15  2,11|       zaraz nazajutrz ruszyć w dalszą drogę. Uzyskanie listu od
16  2,11|      westchnęła Jagienka. Lecz dalszą rozmowę przerwał im chłop
17  2,16|         zwłaszcza krzyżackich.~Dalszą rozmowę przerwało im przybycie
18  2,17|       całą potęgą polską.~Lecz dalszą rozmowę przerwało im przyjście
19  2,20|      ruszyli razem z Maćkiem w dalszą pogoń za pierzchającymi
20  2,21|   zwyczaj czynić dawniej, lecz dalszą rozmowę przerwał Zbyszko:~-
21  2,23|  wypoczną. Na świtaniu ruszym. Dalszą rozmowę przerwał im głos
22  2,23|         aby się nie przelękła.~Dalszą rozmowę przerwał im Czech,
23  2,25|         że widomy cud zobaczy. Dalszą rozmowę przerwało wejście
24  2,26|     pokazać Niemcowi po prostu dalszą drogę i zawrócić, ale wstyd
25  2,34| świecie nie ma! - rzekł Maćko.~Dalszą rozmowę przerwało im wejście
26  2,40|        Jerzego, że się w żadną dalszą drogę nie będzie napierał -