Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |         ściągnął konia, nadstawił broń i już, już kopia Zbyszkowa
 2  1,4 |           na wpół już wyciągniętą broń do pochew i pospuszczali
 3  1,6 |           i halebardnicy opuścili broń, albowiem wszyscy zrozumieli,
 4  1,11|     topory, i kropierze na konie. Broń czerniała od takiego rozwieszania
 5  1,12|           i niedźwiedź go ozdarł. Broń czego, Boże, Maćkowi byłoby
 6  1,18|        strzegł go w przygodzie, a broń Boże czego, żeby dał znać...
 7  1,24|          po drugie, choćby i miał broń. jakże mu było jednemu na
 8  1,25|     rodziciela zaraz jechać, abyś broń Boże, przekleństwa jego
 9  1,26|          teściem zachować, by go, broń Boże, nie urazić i do zawziętości
10  1,32|           jeden z włóczników.~- I broń ma nam być oddana - ozwał
11  1,32|         wówczas on mógłby wydrzeć broń pierwszemu z brzega i wytracić
12  2,1 |          kusze. Zabłysła wreszcie broń i kilkadziesiąt ostrzy skierowało
13  2,1 |       drągi, powrozy i we wszelką broń Jaką każdy mógł naprędce
14  2,3 |     przeciw sobie samemu podniósł broń i poranił się okrutnie;
15  2,9 |          zgiełku albo, czego Boże broń, w razie ognia o przygodę
16  2,18|    kosmate uszy, tak że gdyby nie broń stercząca w górę i nie smoliste
17  2,19|    konających. Zwyciężeni rzucali broń; niektórzy usiłowali wymknąć
18  2,21|           się ze wszystkimi. Boże broń każdego od spotkania się
19  2,22|           pogotowiu i bacząc, aby broń Boże który z rumaków nie
20  2,41|          już przeciw takiej żadna broń nie poradzi, prawda?~- Co
21  2,48|      gotowe: ludzie, wozy, konie, broń, zbroje, zapasy - tylko
22  2,50|        żelazne cepy stanowiły ich broń, którą władali wprost strasznie.
23  2,51| popluwanie, po czym chwycił każdy broń i nabrał tchu. W tej chwili
24  2,51|  niezmiernym cmentarzu, zbierając broń i zdejmując zbroje z poległych.~
25  2,52| popluwanie, po czym chwycił każdy broń i nabrał tchu. W tej chwili
26  2,52|  niezmiernym cmentarzu, zbierając broń i zdejmując zbroje z poległych.~