Tom,    Rozdzial

 1  1,1 | pojedynkiem. Ma się też takowy sąd boży odbyć między czterema ich
 2  1,15|         przed się na pogodny świat Boży i popijających wino. Za
 3  1,19|     zapytał młody rycerz.~- Sługam Boży, chociaż bez święceń, a
 4  1,19|       zabrali.~- Mówisz, żeś sługa Boży, a tego nie wiesz, że poratunek
 5  1,24|         swoją rękę poczyna. Dopust Boży, ale za dopustem idzie kara.~
 6  1,25|        bratu sprzeciwi, tego gniew Boży dosięgnie...~Danusia słuchała
 7  1,25|        chorego rodzica, to i gniew Boży ściągnę.~Zbyszko, który
 8  1,25|         rodzicielskiego...~- Zakon Boży mocniejszy! - odpowiedział
 9  2,3 |        choć w części uspokoi gniew Boży i zetrze niesławę, która
10  2,3 |           i niechaj zda się na sąd Boży!~To rzekłszy, rzucił przed
11  2,5 |          na tym pobojowisku na sąd Boży.~Tymczasem pojaśniał nieco
12  2,5 |  niewieście: "Bij! W niego!... Sąd Boży! Kara Boża! Bóg ci pomagaj!"
13  2,5 |    rozlegały się okrzyki: "Ot, sąd Boży!... Ma Jurand dziedzica.
14  2,6 |       księcia. Był między nami sąd Boży i zabiłem go.~- Tym bardziej
15  2,7 |            by o tym wątpił, na sąd Boży, to jest na walkę wobec
16  2,7 |            chwałą. Wszak ci to sąd Boży, więc i Zakon będzie zarazem
17  2,7 |       podejrzeń oczyszczon... "Sąd Boży!..." Na jedno mgnienie oka
18  2,8 |       Zbyszko, pozwawszy go na sąd Boży, potykał się wobec całego
19  2,13|            i był w tym chyba palec Boży. Ów kat obcinał rękę Jurandowi,
20  2,24|        konać? Wspomnijcie na gniew Boży!...~- Mnie do niewiasty
21  2,37|         wcale - w czym wszyscy cud Boży widzieli - i przez cały
22  2,49|               I ja.~- I ja.~- Znak Boży - ozwał się Powała. - Ha!
23  2,51|         grzmiące głosy:~Adamie, ty Boży kmieciu,~Ty siedzisz u Boga
24  2,51|         ale oto nadchodził wielki, Boży, radosny wieczór.~Więc niezmierne
25  2,52|         grzmiące głosy:~Adamie, ty Boży kmieciu,~Ty siedzisz u Boga
26  2,52|         ale oto nadchodził wielki, Boży, radosny wieczór.~Więc niezmierne