Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |          napadli na nasz dwór, ze strachu zmarła. Wtedy księżna wzięła
 2  1,2 |        nie zabili. Sama umarła ze strachu. Pięć roków temu pokój był,
 3  1,2 |   Władysław wojną im zagroził, ze strachu go puścili; ale przy owym
 4  1,2 |     pierwszej chwili krzyknęła ze strachu, roześmiała się zaraz wesoło
 5  1,4 |      nocujemy. Umarłabym chyba ze strachu, gdyby mi się taki piekielny
 6  1,4 |          Na to woźnica osadził ze strachu konie i nie wypuszczając
 7  1,5 |     rycerz doznał pewnego uczucia strachu, i na myśl, że pewno przyjdzie
 8  1,5 |        wpół przytomny ze wstydu i strachu, zdawał się z początku nie
 9  1,5 |          uniesienia, a zarazem ze strachu, pochowała swą jasną główkę
10  1,22|           omyłka, którąśmy nie ze strachu przed królem krakowskim,
11  1,28|          pewnie na pograniczu, ze strachu, bym jej nie odbił, jeno
12  1,30|          umiał przedtem pohamować strachu, wsparł się teraz w boki,
13  1,30|     okrągłe, jakby skamieniałe ze strachu, utkwił w groźnej twarzy
14  2,7 |        nie porozumie się z samego strachu. Więc co? Więc któż dowiedzie,
15  2,10|          was.~- A zaś czemu.~- Ze strachu.~- A teraz się nie boicie?~-
16  2,11| wyrozumieć, czy to Miemcy wyli ze strachu a zaś żałości, czyli też
17  2,13|            Ale komtur omdlał i ze strachu zachorzał, a gdy zaś ozdrowiał,
18  2,21|    dowiedzieć, albowiem czy to ze strachu po strasznych przejściach,
19  2,22|       umówiona, jął tak ryczeć ze strachu jak cielę, któremu podrzynają
20  2,40|          aż zerwała się z ławy ze strachu.~- Zaliście dostali jaką
21  2,43|        chciał, najedzże się teraz strachu, kiedyś głupi. Ja będę kasztel
22  2,51|         ogarnęło zrazu podobne do strachu zdumienie. Niejeden też
23  2,51|       rycerz z twarzą zbielałą ze strachu i zdumienia i uciekał w
24  2,52|         ogarnęło zrazu podobne do strachu zdumienie. Niejeden też
25  2,52|       rycerz z twarzą zbielałą ze strachu i zdumienia i uciekał w