Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |   gospodzie.~Po wielu grzecznych słowach stanęło wreszcie na tym.
 2  1,2 |         Maćko umilkł, albowiem w słowach Zbyszkowych wiele było słuszności,
 3  1,3 |          grzechu obmyty.~Po tych słowach brwi księżnej ściągnęły
 4  1,4 | królewskiego rozkazania. Po tych słowach zapadło milczenie.~- Szlachcic
 5  1,4 |         by się ucieszył.~Po tych słowach dojechali do orszaku i połączyli
 6  1,4 |     gdzie indziej...~W ostatnich słowach brzmiała jakby ukryta groźba,
 7  1,5 |      Zbyszko z Bogdańca.~Po tych słowach porwali się rycerze ku nieszczęsnemu
 8  1,5 |          chrześcijańscy.~Po tych słowach zapadło głuche milczenie.
 9  1,9 |          tkwiła w ostatnich jego słowach, i wróciwszy do wozu, na
10  1,22|          wskóracie.~Lecz po tych słowach zapadła cisza głęboka. I
11  1,25|         siebie, upominając się w słowach zarazem pokornych i groźnych
12  1,26|        Zbyszka, ten zauważyłby w słowach jej pewien niepokój. Może
13  1,32|     odpowiedział rycerz.~Po tych słowach klapa zamknęła się na nowo
14  2,1 |        pogardę, która była w ich słowach: serce miał wezbrane a rzęsy
15  2,14|        trzeba, Sieciechówny i po słowach: "Niechże tak będzie!" -
16  2,16|       Czuł również, że w hardych słowach Czecha tkwi prawda, bo choć
17  2,23|    zamyśleniu. Czech zaś w kilku słowach opowiedział mu zdradę Danvelda,
18  2,25|      począł opowiadać w krótkich słowach, jak odbili Danusię i wzięli
19  2,25|       Ojcze nasz" do końca. Przy słowach: "i odpuść nam nasze winy
20  2,31|           ale król, gdy po kilku słowach zmiarkował, do czego zmierza
21  2,31|          zaś myślała, że po tych słowach, które wyrzekła, nie ma
22  2,31|     rodzone dziecko...~I po tych słowach rozpłakała się na dobre,
23  2,31|        spłonił z uciechy po tych słowach - nie tylko bowiem ubezpieczało
24  2,37|   powrozie w Bogdańcu...~Po tych słowach stało się w izbie cicho,
25  2,38|         księstwo dawali.~Po tych słowach wiedział już Maćko, że nie