Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |       za nieznanym mężem ujrzał kilkunastu konnych żołnierzy, na czele
 2  1,8 |        jęczało zawsze kilku lub kilkunastu jeńców i że imię Juranda
 3  1,10|         czasie ujrzał w pomroce kilkunastu konnych. Jeden z nich jechał
 4  1,11|       rady. Próżno chciał przed kilkunastu laty przyciągnąć wolnych
 5  1,11|         w różnych wojnach wziął kilkunastu jeńców, których pożenił,
 6  1,20|     okazać się groźne nawet dla kilkunastu jeźdźców, choćby najlepiej
 7  1,23|     Fourcy, krwawiąc okropnie z kilkunastu ran, drgał na śniegu i darł
 8  1,26| otworzono bramę. Było przy niej kilkunastu łuczników, ale na murach
 9  1,26|        Wysłali jednak naprzeciw kilkunastu jeźdźców, bo takiej zawiei
10  1,31|       Bergowa, dwóch giermków i kilkunastu innych jeńców. Jurand wezwał
11  2,18|       których mam między ludźmi kilkunastu. Oni to wszędy nas prowadzą.~
12  2,19|       rycerzy spod Ciechanowa i kilkunastu znaczniejszych, lepiej zbrojnych
13  2,19|        że śpiewa nie więcej niż kilkunastu ludzi, a tylko jeden wyraz
14  2,30|        każdy, prócz woźniców, z kilkunastu orężnych pieszych i konnych
15  2,33|      tych dostojników stało tam kilkunastu braci wyświęconych, którzy
16  2,35|   takiego Hundsfeld? - zapytało kilkunastu naraz rycerzy.~- To - odpowiedział
17  2,46| Wygodził też raz Maćko pożyczką kilkunastu grzywien możnym dziedzicom
18  2,48|       Mazowszu przysłał stamtąd kilkunastu Mazurów, którzy schronili
19  2,49|     nawet i kara, zabrał z sobą kilkunastu przedniej -szych rycerzy,
20  2,51|         z pojedynków, w których kilkunastu rycerzy rakuskich rozciągnął,
21  2,51|   królewski. Dopełniało orszaku kilkunastu dworskich, którzy na ścigłych
22  2,51| zburzonego Gilgenburga, których kilkunastu sprowadzono przed mistrza,
23  2,52|         z pojedynków, w których kilkunastu rycerzy rakuskich rozciągnął,
24  2,52|   królewski. Dopełniało orszaku kilkunastu dworskich, którzy na ścigłych
25  2,52| zburzonego Gilgenburga, których kilkunastu sprowadzono przed mistrza,