Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |         byli odeszli, teraz zaś dwaj miejscowi szlachcice. a
 2  1,2 |     zebrane naprędce przysmaki. Dwaj owi poczęli witać księżnę
 3  1,2 |        także w niej były.~Na to dwaj ziemianie z Krakowskiego
 4  1,19|       też u księstwa w gościnie dwaj bracia zakonni, komturowie,
 5  1,20|      pojedziesz". A wtem weszli dwaj goście krzyżaccy, brat Hugo
 6  1,21|       nieco z tyłu trzymali się dwaj "brońcy" z toporami na ramionach,
 7  1,21|     księcia już, już nadbiegali dwaj potężni "brońcy" - byliby
 8  1,22|         wyjazdem dworu przybyli dwaj bracia Gotfryd i Rotgier,
 9  1,22|        i gośćmi, gdyż nie tylko dwaj przybyli bracia, ale i Hugo
10  1,30|   znacznie, że usłyszano ich, i dwaj konni, którzy czuwali widocznie
11  1,30|    jakby z zapytaniem, co tamci dwaj tu robią.~- Panie - odrzekła
12  2,1 |         w nasze ręce.~Zygfryd i dwaj młodsi bracia skłonili głowy
13  2,2 |         dawny jeniec Juranda, i dwaj szlachetni młodzieńcy, nowicjusze,
14  2,8 |    dziesięć koni i tyluż ludzi. Dwaj spomiędzy nich odwieźli
15  2,9 |       dziewczyna nie jechać, bo dwaj Wilkowie będą jej strzegli
16  2,11|     tacy pachołeckowie, jako ci dwaj, dożyją i nie będą tego
17  2,25|      przywiedziono tuż więźnia.~Dwaj pachołkowie chwycili go
18  2,26|                   Rozdział XXVI~Dwaj jeźdźcy zdążali wśród wichru
19  2,30|         porywano dla okupu. Ale dwaj młodzi rycerze, mając znaczne
20  2,30|         zaś z nimi, podczas gdy dwaj młodzi rycerze przyozdabiali
21  2,31|         rycerz, pan de Lorche i dwaj ich giermkowie wracali do
22  2,36|     rozboje na granicy. Zresztą dwaj rycerze należeli do takich
23  2,49| mazowieckich znajdowali się tam dwaj przywódcy wszystkich zastępów:
24  2,51|     rycerze: Sumik z Nadbroża i dwaj bracia z Płomykowa, i Dobko
25  2,52|     rycerze: Sumik z Nadbroża i dwaj bracia z Płomykowa, i Dobko