Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |  pokropię. Wina dajcie i niech żywie miłość między chrześcijany!~-
 2  1,6 |  Danusię, co ma robić.~- Niech żywie młoda para! - zawołał na
 3  1,6 |      Powała z Taczewa.~- Niech żywie! - powtórzyli inni.~A sędziwy
 4  1,15|    świecie. Przygarnąłem ich i żywię, bo cóż mam robić? Nicponie
 5  1,30|   drogą in zapłacim, ale jeśli żywię jeszcze choć jeden z tych,
 6  1,30|    posępnie - z tych żaden nie żywie... Przez czas jakiś słychać
 7  2,6 |      jeden tylko stary Zygfryd żywie, a innych Bóg już pokarał
 8  2,6 |       opodal za nimi wlekli, i żywie ów stary Krzyżak, który
 9  2,8 |      mać, a teraz ledwie jeden żywie, i to stary. My też zęby
10  2,11|        czterech trzech już nie żywie, a ten stary, który ostał,
11  2,11|     tych wilków trzech już nie żywie, bo ich niewinne baranki
12  2,14|     zabiły, ale wasze kochanie żywie i wróci. Dajże to, Boże
13  2,14|   przeto jej nie tracę. Tak... żywie nadzieja, chociaż serce
14  2,16| niebogę, że Jurandówna już nie żywie, a może się pokazać inaczej.~-
15  2,16|        A kto opowiadał, że nie żywie, jeżeli nie ty? - zapytał
16  2,22|        Jezusową moc w kościach żywie! Ale ty sobie zbyt nie dufaj,
17  2,23|   innego na myśli. A teraz nie żywie już nadzieja i będzie, co
18  2,30|     tych, panie, już żaden nie żywie - odparł Zbyszko. A Powała
19  2,32|   wzięli udział, ani jeden nie żywie, a barankowie chodzą przezpiecznie
20  2,32|    kniaź - póki dzisiaj mistrz żywie, nie będzie tego.~I miał
21  2,34|      jął wypytywać:~- A Jurand żywie jeszcze?~- Juranda żywiącegom
22  2,36|     nam tu zostać, póki Jurand żywie - rzekła dziewczyna.~- Ajakoże
23  2,42| spotykał:~- Póki mistrz Konrad żywie, nie będzie z tego nic,
24  2,47|   Maćko -że póki mistrz Konrad żywie, wojny nie będzie.~- Albo