Tom,    Rozdzial

 1  1,9 |      przyzwolił?~- Ja? Póki mi tchu w nozdrzach, nie będzie
 2  1,16| klęknięcia alibo do ostatniego tchu.~Zdumieli się Wilk i Cztan,
 3  1,23|        konną, aż do ostatniego tchu, do której stanie, gdzie
 4  1,25|        nie odpowiadał, gdyż mu tchu brakło. Powoli jednak począł
 5  1,25|       długo, dopóty, dopóki mu tchu starczyło i dopóki księżna
 6  2,5 |      będę szukał do ostatniego tchu w nozdrzach i jako nie ustanę,
 7  2,6 |       ja Juranda do ostatniego tchu nie opuszczę!~- To zacnie
 8  2,7 |        niedobrego i że brak mu tchu Jak gdyby piersi jego były
 9  2,21|       tak właśnie, jakby komuś tchu nie stawało. A to jest ów
10  2,22|       będzie, przy czym nabrał tchu w piersi i zmacał, czy miecz
11  2,22|        co?~- Nic. Jeno mi brak tchu.~Tymczasem Czech, ujrzawszy
12  2,25|         na które ów, nie mogąc tchu złapać, z trudnością odpowiadał.
13  2,26|        dla złapania ostatniego tchu. Prędko więc wykopali tuż
14  2,27|        się z nią do ostatniego tchu. Ale przy końcu drogi było
15  2,43|         ścisnąwszy udami, mógł tchu pozbawić. Był taki, jakimi
16  2,47|     Święty Krzyż, jako póki mi tchu w nozdrzach, póty ja go
17  2,51|   płomienia.~Rycerze nabierali tchu w piersi i osadzali się
18  2,51|        tym tam ludziom zbrakło tchu, i w jednej z takich przerw
19  2,51|   oksze, biły topory, biły bez tchu i miłosierdzia, dźwięczały
20  2,51|    chwycił każdy broń i nabrał tchu. W tej chwili przyleciał
21  2,52|   płomienia.~Rycerze nabierali tchu w piersi i osadzali się
22  2,52|        tym tam ludziom zbrakło tchu, i w jednej z takich przerw
23  2,52|   oksze, biły topory, biły bez tchu i miłosierdzia, dźwięczały
24  2,52|    chwycił każdy broń i nabrał tchu. W tej chwili przyleciał