Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |      napłynęły do oczu, a z nią śmiał się cały dwór; wreszcie
 2  1,2 |         pawie dostanie!~A Maćko śmiał się, przy czym w surowej
 3  1,5 |        daleka, i nikt nigdy nie śmiał mu przeczyć, nie tylko dlatego,
 4  1,13|     była od ran! Nie będzie się śmiał na nią skrzywić byle święty,
 5  1,15|      innych i niechby jej który śmiał pozazdrościć!~I w jednej
 6  1,20|      zobaczyć Danusię, więc nie śmiał się sprzeciwiać, de Lorche
 7  1,20|         brali na owo widowisko, śmiał się i sam książę, aż wreszcie,
 8  1,20|     trzymać przy piersiach.~Nie śmiał jednak tego uczynić; natomiast
 9  1,20|         pozór zacny się wydaje, śmiał zamek przeciw wam w waszych
10  1,23|        na wypadek, gdyby Jurand śmiał się skarżyć. "Niczego nie
11  1,25|      który by ich szczęśliwości śmiał stanąć na zawadzie. I rzeczywiście
12  1,28|      rzekł - i żaden komtur nie śmiał bez pozwoleństwa kapituły
13  2,3 |      temu, co mówił sam Jurand, śmiał Zakon o uczestnictwo w porwaniu
14  2,3 |    prawdę słów jego; kto by zaś śmiał wątpić, oto moja rękojmia.~
15  2,5 |    jakim innym dworze książęcym śmiał o tym wątpić - on, de Lorche,
16  2,13|       tamten to mu się z trumny śmiał, to zgrzytał, to się czarnym
17  2,14|    cześć i nabożeństwo, ale nie śmiał ani myślą posięgnąć na nią,
18  2,23|    gadał, jako z nimi szeptał i śmiał się alibo zgrzytał?~- Prawda
19  2,31|       że w pierwszej chwili nie śmiał nawet mówić jej: ty, jak
20  2,34|         wesoło, to i ja bym się śmiał. Wszelako mam ci ja i inną
21  2,39|        na niego rządy -nikt nie śmiał mu się sprzeciwić. Zresztą
22  2,41|      już w domu, gdyż Maćko nie śmiał się go przed jakimś rokiem
23  2,51| piersiach, na pancerzu. Ale nie śmiał uderzyć kopią polski rycerz
24  2,52| piersiach, na pancerzu. Ale nie śmiał uderzyć kopią polski rycerz