Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |    Królestwa i całego plemienia polskiego"~Opat słuchał uważnie i
 2  1,19|   książęta nie wspomagali króla polskiego, jeno ich, a jeśli się nie
 3  1,20|     Juranda i zuchwałość całego polskiego narodu, że wszystko to zaledwie
 4  1,23|        nie chcąc, wedle starego polskiego obyczaju, wypuszczać gości
 5  2,1 |      Insburka, nieubłagany wróg polskiego plemienia w ogóle, a Juranda
 6  2,2 |     leżała głęboka nienawiść do polskiego plemienia, leżało okrucieństwo,
 7  2,11|      się pod mieczami rycerstwa polskiego i króla Łokietka potęgą...~-
 8  2,11| przepytując po drodze o młodego polskiego rycerza i jego poczet. Stary
 9  2,11|    działo. Zapytywany o młodego polskiego rycerza, mówił, że nazwiska
10  2,14|   pójdzie z pozwoleństwem króla polskiego, boć to przecie zwierzchni
11  2,29|      panie, o przyjeździe króla polskiego do Płocka? - przerwał ksiądz
12  2,33|          To są wysłannicy króla polskiego: rycerz z Maszkowic, rycerz
13  2,33|       przez niebacznego księcia polskiego, nie należała do niego ani
14  2,48|  zuchwalstwem, jakiego względem polskiego narodu nie dopuszczali się
15  2,49|    który, jak ci wiadomo, z rąk polskiego księcia pozyskałem. I bawiąc
16  2,49|        smoleński, a wjechali do polskiego obozu. Stało tam pięćdziesiąt
17  2,51|         połowie pola. Z dołu, z polskiego obozu, widać było doskonale
18  2,51|   chorągwi na Polaków.~A zaś do polskiego hufca "czelnego", w którym
19  2,51|       niemieckie uderzyły w bok polskiego skrzydła.~Sądząc, że wszystkie
20  2,51|      ten sam najzawziętszy wróg polskiego plemienia, który zaprzysiągł,
21  2,52|         połowie pola. Z dołu, z polskiego obozu, widać było doskonale
22  2,52|   chorągwi na Polaków.~A zaś do polskiego hufca "czelnego", w którym
23  2,52|       niemieckie uderzyły w bok polskiego skrzydła.~Sądząc, że wszystkie
24  2,52|      ten sam najzawziętszy wróg polskiego plemienia, który zaprzysiągł,