Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |        nie wierzyli.~- A ja na to patrzył. Hej! Gdyby nie Mikołaj
 2  1,2 |          zbójem niźli zakonnikiem patrzył.~- A nie chcę.~Maćko zatrzymał
 3  1,4 | sterczącej w górę od strzemienia, patrzył przed siebie jakby niepewny,
 4  1,5 |    granicą, na których z podziwem patrzył młody Zbyszko, obiecując
 5  1,6 |          A z wami co się stało?~I patrzył ze zdumieniem na wynędzniałą,
 6  1,6 |        czołem pobladłym. Chwilami patrzył na tłum jakby nieco przez
 7  1,10|       rozbawionymi oczyma, on zaś patrzył także z wielką ciekawością
 8  1,19|         leżące pod sosną. Zbyszko patrzył na niego dość nieufnie,
 9  1,21|      Danusi, a głowę na dłoniach, patrzył jej w oczy, ona zaś, na
10  1,26|        kto by lepiej znał świat i patrzył bystrzej od Zbyszka, ten
11  1,29|        Jurand powstrzymał konia i patrzył na Zbyszka, mrugając ze
12  2,7 |         szklił się zamróz.~Komtur patrzył przez długą chwilę wśród
13  2,7 |          modlił. Przez czas jakiś patrzył tylko w skrzepłą, ale piękną
14  2,9 |          palcem, śmiejąc się, ale patrzył na nią z wielkim upodobaniem,
15  2,10|        posłuszny, że tylko w oczy patrzył, i wesoły jak wróbel na
16  2,11|       Pole pamiętam, jakobym tera patrzył: były chruśniaki i w prawo
17  2,11|            Uważałem też teraz, że patrzył na mnie, ale widać jeno
18  2,23|        rycerskiej córki spokojnie patrzył, boś może i sam ją dręczył.
19  2,32|           pan wielkiego znaczenia patrzył na Arnolda z góry. sprzeciwiał
20  2,38|          rzekła znów:~- Tu by się patrzył człek młody, a nie bojący,
21  2,51|      albowiem mistrz Ulryk, który patrzył z góry na bitwę, stoczył
22  2,51|           ogromu klęski, jednakże patrzył jakby w zdumieniu przed
23  2,52|      albowiem mistrz Ulryk, który patrzył z góry na bitwę, stoczył
24  2,52|           ogromu klęski, jednakże patrzył jakby w zdumieniu przed