Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |     prośby. Nagle zmienił się w mgnieniu oka: spuścił głowę, skrzyżował
 2  1,6 |         zaraz na rusztowanie. W mgnieniu oka ściągnięto sukno i rozerwano
 3  1,10|         cięciwę, naciągnął ją w mgnieniu oka na żelazny zastawnik,
 4  1,10|   Tatulo! tatuś najmilejsi!~I w mgnieniu oka zsunęła się z konia,
 5  1,10|         spuścił, naciągnął ją w mgnieniu oka, aż zaskrzypiała żelazna
 6  1,11|     zawołał Zbyszko. Zych zaś w mgnieniu oka z rozczulenia przeszedł
 7  1,14|           Zbyszko wdrapał się w mgnieniu oka wyżej i spojrzał przez
 8  1,17|       Jakoż opat zaperzył się w mgnieniu oka:~- Widzicie ich! Nie
 9  1,21| kurpieskie. Widok ich wprawił w mgnieniu oka we wściekłość samice
10  1,21|      Obaj "brońcy" odciągnęli w mgnieniu oka potworne cielsko, a
11  2,11|        uczynili to sprawnie i w mgnieniu oka. Koła, dyszle i przodki
12  2,19|      ludzi od Niemców, którzy w mgnieniu oka pochylili las dzid ku
13  2,19|    Niektórzy powdrapywali się w mgnieniu oka na przydrożne chojary
14  2,19| przewracając ludzi jak burza.~W mgnieniu oka dziesiątki rąk wyciągnęły
15  2,19|        Wybrał to pierwsze - i w mgnieniu oka z jego rozkazu ława
16  2,22|        zaś ruszył ku leżącym, w mgnieniu oka skrępował pasem nogi
17  2,24|       napełniła mu duszę, ale w mgnieniu oka chwycił za głownię miecza,
18  2,25|       pachołkowie chwycili go w mgnieniu oka za barki i przywiedli
19  2,49|      polskie wzięło go niemal w mgnieniu oka, z zapałem tak niepohamowanym,
20  2,49|        wicher z taką siłą, że w mgnieniu oka porozrzucał ogniska
21  2,51|     Rycerze porozjeżdżali się w mgnieniu oka do swoich chorągwi.
22  2,51|   przeciwnika przewyższał, że w mgnieniu oka obalił go na ziemię
23  2,52|     Rycerze porozjeżdżali się w mgnieniu oka do swoich chorągwi.
24  2,52|   przeciwnika przewyższał, że w mgnieniu oka obalił go na ziemię