Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |         gdy zdjęta jest z niej hańba bezpłodności. Ale jest przecie
 2  1,5 |        rycerze poczęli wołać: "Hańba! hańba! Bog-daj się ziemia
 3  1,5 | rycerze poczęli wołać: "Hańba! hańba! Bog-daj się ziemia pod
 4  1,5 |        pójdę jeszcze i ja. Nie hańba ci będzie przeprosić go
 5  1,5 |     głowa spadła, byle spadła. Hańba też z tego nijaka na ród
 6  1,5 |       A wy uważcie, że właśnie hańba by na wasz ród spadła, bo
 7  1,6 |        wam kasztelan rzekł, że hańba by spadła na mnie i na cały
 8  1,6 |    Żali nie większa by jeszcze hańba była, gdyby ja stąd uciekł,
 9  1,6 |      chorego tu opuszczę. Tfu! hańba...~Nastało milczenie; słychać
10  1,6 |      złamanym głosem -nie była hańba kniaziowi Witoldowi uciekać
11  1,6 |     klątwy przeciw Krzyżakom: "Hańba! hańba! niechby sczezły
12  1,6 |     przeciw Krzyżakom: "Hańba! hańba! niechby sczezły te krzyżowe
13  1,32|      nie uczynił! Gorzka rzecz hańba!... gorzka! - Ale i Ciebie
14  2,5 |         zawołał żywo Zbyszko - hańbą byś okrył mnie i siebie.~
15  2,9 |    podniosą, gdyż okryliby się hańbą okrutną i kto żyw, ruszyłby
16  2,16|    panny, przeto dbam, aby jej hańba nie spotkała.~A Maćko zamyślił
17  2,17|     nas pozywali - a wszyscy z hańbą odeszli. Cóżeś to tak zmiękł?~-
18  2,23|      co ci zostanie? Nic, jeno hańba. Rzekniesz, iże królom i
19  2,23|       czci rycerskiej prawisz? Hańba ci, boś katu i piekielnikowi
20  2,23|       i piekielnikowi pomagał! Hańba ci, boś na mękę bezbronnej
21  2,23|     boś może i sam ją dręczył. Hańba ci!~A Arnold wytrzeszczył
22  2,23|        to nic go nie strzyma i hańba wiekuista spadnie na niego
23  2,30|   katowski, i gorsza od miecza hańba! Była wszelako i druga takowa
24  2,35|       wołać przez cały stół:~- Hańba to dla nas! Bracie Arnoldzie