Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |         choćbym i chciał - nie mogę, boć one w powietrzu wiszą.~-
 2  1,6 |          wrócicie - rzekł, łkając.~- Boć i niewiele brakło - odrzekł
 3  1,6 |              wam zapłać za wszystko, boć z mojej przyczyny pomrzecie,
 4  1,8 |       księżna o waszych zrękowinach, boć nieładnie byłoby utaić,
 5  1,8 |              wam do pomsty dopomogę, boć to przecie za Danusiną mać.~-
 6  1,9 |             co powie, to i dotrzyma, boć to szlacheckie dziecko,
 7  1,13|            sam od Pana Boga oberwie, boć to przecie nie żadna zwyczajna
 8  1,18| sprawiedliwości musiał chłop jechać, boć te pawie grzebienie w kościele
 9  1,20|          pocałował, nie będę krzywa, boć to najlepiej o twoim kochaniu
10  1,22|           wam, ale i ty mi nie groź, boć się nie boję.~- Cóż mam
11  1,24|               zawołała żywo księżna -boć nie kto inny, Jeno Danuśka
12  1,25|         zaraz z proga: "Nie ma rady, boć to przecie ojciec!" - powtórzył
13  1,27|             na saniach przyodziewek, boć nie jechałaby na dwór jeno
14  2,6 |            ludzi, pozwól nam szukać, boć to głupstwo i bajka, że
15  2,6 |              pozywać. I chwała Bogu, boć przy każdym rycerzu jest
16  2,9 |     zapowiedź poślę i do sądu pozwę, boć nie sama pięść, ale i prawo
17  2,11|         Zgadnijże, dlaczego dzwonią, boć przecie nie niedziela, a
18  2,11|       dogadamy. Wstańcie jeno teraz, boć my przecie nie święci.~Lecz
19  2,14|       pozwoleństwem króla polskiego, boć to przecie zwierzchni pan
20  2,14|           zwyczajnie na złodziejach, boć to przecie potęga królewska
21  2,14|          wieści pewnych zasięgniesz, boć tam znajomków ci nie brak.
22  2,16|             jej światłość wiekuistą, boć była jako jagnię niewinne,
23  2,17|              myśleć - rzekł Czech.~- Boć nijakiego sprzętu do tego
24  2,30|     gospodarze. Pójdź ze mną do pani boć ją znasz jeszcze z Krakowa,