Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |         naprzód trzy razy do góry w swoich czerwonych trzewiczkach,
 2  1,2 |             skoczył bowiem do wozów swoich i stryjowskich. stojących
 3  1,4 |         wreszcie począł opowiadać o swoich czynach, które głośnym uczyniły
 4  1,5 |           następnie pani odeszła do swoich komnat, zwykle bowiem suszyła
 5  1,5 |  człowiekiem spokojnym i o wiele od swoich poprzedników łagodniejszym.
 6  1,7 |            Zbyszko uśmiechał się do swoich własnych myśli, przy czym
 7  1,11|           bowiem woleli siedzieć na swoich własnych "lechach" niźli
 8  1,13|             więc Zbyszko jednego ze swoich Turczynków, darowanych przez
 9  1,15|           począł tylko coś mówić do swoich kleryków, których jeszcze
10  1,16|         gdyż spoglądała pilnie spod swoich długich rzęs na chłopaka,
11  1,16|          znoszę.~Tu obejrzał się na swoich szpylmanów i rzekł:~- Nie
12  1,17|        pątnika i począł nią okładać swoich szpylmanów, rycząc przy
13  1,18|             zwie-dział się o tym od swoich skomorochów, w mig pełniuśką
14  1,20|        nikczemnie, że opuścił dwóch swoich krewnych, ludzi, łupy i
15  1,25|         zaraz z powrotem jednego ze swoich sług niby po nowe lekarstwo -
16  1,27|             na tę wieść zapomniał o swoich własnych sprawach.~- Żyje,
17  2,5 |          wynaleźli i zaprowadzili w swoich ziemiach.~Tymczasem na podwórcu
18  2,8 |         ciałem.~-Nie mógł to książę swoich pachołków wyprawić? Tamci
19  2,9 |            Maćko począł opowiadać o swoich odwiedzinach u Wilków, jak
20  2,29|        którym w braku kogo innego o swoich frasunkach rozmawiał - aby
21  2,46|           przyszłych siedzibach dla swoich wnuków. I wielu zapewne
22  2,51| porozjeżdżali się w mgnieniu oka do swoich chorągwi. Z królem przy
23  2,52| porozjeżdżali się w mgnieniu oka do swoich chorągwi. Z królem przy