Tom,    Rozdzial

 1  1,8 |          większym od zawziętości. Pola graniczące ze Spychowem
 2  1,15|       praśnie i precz za drzwi do pola wyskoczy. Ale potem śmiejący
 3  1,17|            przeklinał dom, ludzi, pola, a gdy podano mu konia,
 4  1,20|         rozhukany koń uniósł go z pola walki - ale zamknął mu drogę
 5  1,27|      smolnych szczap i ponieść na pola i bory. Droga była daleka -
 6  1,29| dotychczas znał Krzyżaków tylko z pola, po raz pierwszy pomyślał,
 7  1,30|     oparzeliskami są łęgi i suche pola, zaś do gródka można dojechać
 8  2,39|       zginie. Kruk go odniesie, z pola odniesie~Dziewczynie.~-
 9  2,39|   odwróciła zarumienioną twarz do pola, ale wiatr, który właśnie
10  2,39|           wiatr, który właśnie od pola wiał, przyniósł Maćkowi
11  2,50|     rozwinąć chorągwie. I wówczas pola, jak okiem sięgnąć, pokryły
12  2,51|           bojowym szyku w połowie pola. Z dołu, z polskiego obozu,
13  2,51|     którzy bogdaj że umkną z tego pola, na którym ja polegnę (i
14  2,51|     śmiertelny, jeśli zaś mało im pola, to ustąpi nieco z wojskiem,
15  2,51|         panie, iż jeśli skąpo wam pola do bitwy, to się z wojskami
16  2,51|          dziwna. Oto najbliżej od pola stojący Mikołaj Kiełbasa
17  2,51|      wymykał się teraz chyłkiem z pola, jako lis wymyka się z otoczonego
18  2,52|           bojowym szyku w połowie pola. Z dołu, z polskiego obozu,
19  2,52|     którzy bogdaj że umkną z tego pola, na którym ja polegnę (i
20  2,52|     śmiertelny, jeśli zaś mało im pola, to ustąpi nieco z wojskiem,
21  2,52|         panie, iż jeśli skąpo wam pola do bitwy, to się z wojskami
22  2,52|          dziwna. Oto najbliżej od pola stojący Mikołaj Kiełbasa
23  2,52|      wymykał się teraz chyłkiem z pola, jako lis wymyka się z otoczonego