Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |           szukać za swoją krzywdę okrutną. Miłował ci on tak tę swoją
 2  1,5 | wszystkich pociech, zdejmowała go okrutna tęsknota, więc innym razem,
 3  1,9 |       żalem, że musiał mu dać tak okrutną odpowiedź. Próbował też
 4  1,10|       ponieśliśmy klęskę od Edygi okrutną. Naprzód konie nam wystrzelali.
 5  1,23|           bojem i zadał im klęskę okrutną.~De Fourcy widział Bergowa
 6  1,26|    nawinie. Pan Jezus dał ci siłę okrutną, ale źle byś uczynił, gdybyś
 7  2,1 |        mnożyć w dziesięcioro jego okrutną przyrodzoną siłę. Mieczem,
 8  2,5 |           zrozumieli od razu, jak okrutna przewaga jest po stronie
 9  2,5 |          stanowczy i czekał pory.~Okrutna walka przeciągała się dłużej
10  2,7 |           chociaż z natury więcej okrutna niż kłamliwa, tak już pod
11  2,8 |     chwili zdjęła go jak na złość okrutna tęsknota za Zbyszkiem. "
12  2,9 |           gdyż okryliby się hańbą okrutną i kto żyw, ruszyłby przeciw
13  2,11|          Że to, prawią, powagę ma okrutną i zachowanie wielkie, a
14  2,18|    sprawnie i ochotę znać po nich okrutną. Jeżeli ów Skirwoiłło dobrze
15  2,21|        twarzy zaś widać mu boleść okrutną. Kolebki onej pilnie strzeże
16  2,29|         po stryj ca pojadę i będę okrutną przeciw tobie udawał zawziętość.~-
17  2,30|         tego bądź pewien, że kara okrutna nie minie sprawców twojej
18  2,34|           zimno i wilgoć tam jest okrutna z takowej przyczyny, że
19  2,40|       żona i dzieci.~I spojrzał z okrutną zuchwałością przed siebie,
20  2,41|       nieraz chwytała go tęsknota okrutna, a obok niej i niepokój,
21  2,47|          w rzeczy, potęga to jest okrutna.~- A pamiętacie, co mówił
22  2,51|           wiedzieli, jak ciężka i okrutna będzie to praca. Atoli serca
23  2,52|           wiedzieli, jak ciężka i okrutna będzie to praca. Atoli serca