Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |         jadał - zachował pogodne oblicze i chcąc uspokoić księżnę,
 2  1,5 |     wszystkich ludzi w kościele. Oblicze jego miało wyraz dobrotliwy,
 3  1,6 |         włosy całkiem mu pokryły oblicze. Stary wpatrywał się w niego
 4  1,15|      chwili gniew wystąpił mu na oblicze, policzki napłynęły krwią,
 5  1,17|          zaraz poczerwieniało mu oblicze i począł sapać.~- Gadajmy
 6  1,17|          jako i stryjko... Zacne oblicze opata rozjaśniło się jeszcze
 7  2,7 |        łza nie wypłynęła z oczu, oblicze tylko miał jeszcze surowsze
 8  2,7 | obietnicy. Ostatni raz!~I odkrył oblicze Rotgiera, lecz nagle cofnął
 9  2,9 |    poznali go natychmiast, bo na oblicze padał mu jasny blask płomienia,
10  2,11|  nachmurzywszy surowe i bez tego oblicze, rzekł:~- Słyszysz, jako
11  2,11|          widziała takiego Maćka: oblicze miał skurczone jak paszcza
12  2,11|        na powrót pas, wypogodził oblicze, poczekał, a następnie gdy
13  2,19|         go Niemiec w zakrywający oblicze okap od hełmu, ale go nie
14  2,25|       pokarać?~Na te słowa przez oblicze Juranda przebiegły nagle
15  2,25|         woli na Juranda, którego oblicze zajaśniało istotnie jakimś
16  2,32|         na jego twarzy uśmiechu. Oblicze mistrzowe nie było groźne
17  2,48|    groźniejsze ukazując Zakonowi oblicze, jął wspomagać ludźmi, orężem
18  2,48|          na jego zimne, zawzięte oblicze, aby poznać, że na nic wszelka
19  2,48|         ku nim z tumanów zarosłe oblicze Cztana z Rogowa, który nie
20  2,51|    mistrza swe tłuste, spotniałe oblicze i zakrzyknął z gniewem okrutnym:~-
21  2,51|          brwi i utkwiwszy oczy w oblicze Maćka, rzekł po chwili:~-
22  2,52|    mistrza swe tłuste, spotniałe oblicze i zakrzyknął z gniewem okrutnym:~-
23  2,52|          brwi i utkwiwszy oczy w oblicze Maćka, rzekł po chwili:~-