Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |       nie naciągnie.~- Takiż był mocny?~- Hełm za mną nosił, a
 2  1,2 |      rozszedł się po całej izbie mocny a smakowity zapach wieprzowego
 3  1,3 | Nieprzejedna Zakonu ni słaby, ni mocny, bo słabym gardzą, mocnego
 4  1,5 |         tył głowę, mówił:~- Hej, mocny Boże! Konia pod sobą mieć
 5  1,6 |     polski i słowiański obyczaj, mocny jak prawo, znany na Podhalu,
 6  1,9 |       księżna jakby do siebie:~- Mocny Boże! albo to się i tak
 7  1,10|          Pokażże się i ty... Oj, mocny Boże! Pamiętam cię maleńkim,
 8  1,12|        ogólnego milczenia odgłos mocny i donośny, ale zresztą było
 9  1,26|   zdrowszy, ale nie dość jeszcze mocny, by na koń siąść, został
10  1,30|     Jużem myślał, że zamrę. Hej, mocny Boże, co to była za noc!
11  2,9 |       Jagience wolę Bożą.~- Hej, mocny Boże! - mówił sobie - żeby
12  2,11|     skórami pokrytych, a gdy sen mocny pokrzepił ich członki, ruszyli
13  2,11|     zagonów dolatywał z powiewem mocny zapach mokrej ziemi. Bagna
14  2,11|     pewno, że nie zaznał?~- Hej, mocny Boże! - odparł Maćko - żeby
15  2,11|        Kalebowi powiadał.~- Hej, mocny Boże! tośmy się zminęli! -
16  2,16|    Zbyszko odpowiedział:~- Zamek mocny, więc chybaby wypadkiem.
17  2,23|         żeś chłop i roztropny, i mocny, ale potrafiszże ty ustrzec
18  2,27|       com się nawędrował!... Ej, mocny Boże!... Ej!~I odetchnął
19  2,30|          do czego przyszło, hej, mocny Boże! polecą też wióry i
20  2,31|         niebie, a wyście młodzi. Mocny Boże! mdłe to stworzenie -
21  2,37|  westchnął ciężko i rzekł:~- Ej, mocny Boże!... Jagienka zaś mówiła
22  2,44|       zapytała dziewczyna. - Ej, mocny Boże! Toż przyjechałam prosić
23  2,49|         nieba wśród chmur, które mocny wiatr rozwiewał, świecił