Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |   usłyszawszy te słowa, pobladł mocno i mimo woli spojrzał na
 2  1,19| niewiastą zażyć.~Zbyszka zajęła mocno wieść o wojnie, ale jeszcze
 3  1,19|         zanim uderzy, i w duszy mocno się nawet dziwił, iż młody
 4  1,19|   chwilę jego dłoń i ścisnął ją mocno po trzykroć, co wedle zwyczajów
 5  1,23|          przywiązał się do nich mocno, a nie mając własnej fortuny,
 6  1,27|       godziny posnęli oboje tak mocno, że byliby może dospali
 7  1,30|        nic, począł tylko mrugać mocno jak człowiek zbudzony z
 8  2,7 |     czarnej czeluści, podnosząc mocno latarnię, by oświecić komturowi
 9  2,8 |      pociecha. Chodziło staremu mocno o mienie, ale chodziło niemniej
10  2,8 |          zlisić" Jagienki, więc mocno nastawał na to, w co zresztą
11  2,9 |     rozmowy, zdumiał się jednak mocno, zatrzymał konia i zawołał:~-
12  2,9 |         ojca za kolano, ścisnął mocno na znak, żeby czegoś niepotrzebnego
13  2,9 |        i zdziwił się, ujrzawszy mocno oświecone błony okien. Parobcy
14  2,10| milczenie i tylko serca biły im mocno, jemu z żądzy, jej z jakiejś
15  2,23|      skrępował tak, jako rzekł, mocno, po czym udał się do Zbyszka.~-
16  2,23|       się pod ciężarem olbrzyma mocno, ale chłopem będąc krzepkim,
17  2,24|       powstrzymać i objąwszy go mocno, przycisnął usta do jego
18  2,35|   królem Jagiełłą, zamyślił się mocno i przypomniał sobie w tej
19  2,42|       zawsze, gdy się nad czymś mocno namyślał, i w końcu rzekł:~-
20  2,51|         się wprawdzie i bronili mocno, ale nie było w nich ni
21  2,51|         chociaż zarazem pobladł mocno - ale jeńcem twoim teraz
22  2,52|         się wprawdzie i bronili mocno, ale nie było w nich ni
23  2,52|         chociaż zarazem pobladł mocno - ale jeńcem twoim teraz