Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |          na nią spojrzy, tylekroć łzami się zalewa, nieboszczkę
 2  1,5 |         na wojnach ręce, mówił ze łzami:~- Broniliśmy Wilna: łupy
 3  1,6 |         powtarzali, zalewając się łzami i jęcząc: "Jezu! Jezu! Jezu!"
 4  1,6 |  rumianego jabłuszka, ale zalanej łzami twarzy - budził współczucie
 5  1,6 |   wszędzie widać było oczy zalane łzami radości. Deszcz wianuszków
 6  1,9 |        płakała wielkimi jak groch łzami, powtarzając:~- Nie chcę
 7  1,18|        nim oczy, które zaszły jej łzami.~A Maćko:~- Daj spokój!
 8  1,30|    następnie począł całować go ze łzami w oczach po ręku.~- Nie
 9  2,6 | ciemnowłosa, hoża jak łania, a ze łzami na rzęsach! Uczyniło mu
10  2,8 |      smutek nierad świeci ludziom łzami i że człowiek jest jako
11  2,11|      dopiero gdy im część boleści łzami spłynęła, zabrał Czecha
12  2,11|          na bok, poczęła mówić ze łzami w oczach:~- Wiecie!... Bóg
13  2,14|        całować, a zarazem polewać łzami.~- I ja sierota! - zawołała
14  2,14|      zwłaszcza swym zmieszaniem i łzami, przez które przeglądało
15  2,14| dziewczyna.~I zaraz poczęła sypać łzami, gdyż zawsze miała je na
16  2,27|            gdy im smutek i boleść łzami spłynęły, podnieśli nosze
17  2,29|          znacznie widać mu boleść łzami spłynęła, gdyż był rzeźwiejszy
18  2,30|           się z nim bólem, żalem, łzami tak właśnie, jak brat dzieli
19  2,32|   podmywany od lat całych krwią i łzami, runie od jednego uderzenia
20  2,34|          smutek i boleść znacznie łzami spłynęły, zapytał po długim
21  2,44|       niespodzianie oczy wezbrały łzami, śliczne usta poczęły drgać,
22  2,48|           nagle oczy jej wezbrały łzami, które stoczyły się w wielkich
23  2,53|           wyjeżdżał z Malborga ze łzami w oczach mistrz krzyżacki,