Tom,    Rozdzial

 1  1,20|         powodu około książęcego dworca wrzał jakby ustawiczny targ,
 2  1,20|     ustawicznie na drzwi i okna dworca, zaledwie mogąc wytrwać
 3  1,20|      tymczasem wprowadził go do dworca i obaj znaleźli się w obszernej
 4  1,22|   wreszcie mówi wam, by ją tu z dworca spod boku księżny porywać?~-
 5  1,23|   zajedzie do córki, do leśnego dworca. Może się wtedy przygodzić,
 6  1,23|      Fourcy. - Mogę nawrócić do dworca i ostrzec księcia, mogę
 7  1,24|         pędem wprost do leśnego dworca i zastawszy jeszcze w nim
 8  1,26|     przywiązany. Ruszyli więc z dworca leśnego jasnym rankiem w
 9  1,26|     miał być? Przecie z leśnego dworca tu przyjechał i siedzi,
10  1,28| przysłaliście po nią do leśnego dworca ludzi i pismo!~- W imię
11  1,28|       pisanie od was do leśnego dworca po Danuśkę. W piśmie było,
12  1,28|   skarżyć się na was do leśnego dworca... Chcieli pomsty na was...~-
13  1,28|    nagle tłumionym gniewem:~- Z dworca mojego psubraty ją porwały,
14  1,28|        ją ci, którzy do leśnego dworca przyjeżdżali - rzekł ksiądz.~-
15  1,28|          bo i mnie pohańbili, z dworca ją mojego biorąc.~Tu gniew
16  1,30|        balsam gojący do leśnego dworca, drugą młody pątnik. Niewiasty
17  1,32|      nie pożałuje ni książęcego dworca, ni ojcowego kochania..."
18  2,1 |       która jeździła do leśnego dworca, za nią zaś weszła przybrana
19  2,2 |         ją przywieźli z leśnego dworca, kazał Danveld popoić i
20  2,3 |  miłości było porwane z leśnego dworca.~- Ale to mi zawsze dziwno,
21  2,6 |   chwili gdy przybył do leśnego dworca. Nic nie zataił, gdyż wiedział
22  2,7 |      myśmy ją porwali z leśnego dworca! Ba, wydałoby się też zaraz,
23  2,27|         Dobiwszy się do leśnego dworca, chciał się zatrzymać, ale