Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |  młodzieńca, który uśmiechnął się wesoło i założywszy rękoma długie
 2  1,2 |        Lecz księżna odpowiedziała wesoło:~- My jeno tu nogi wstąpili
 3  1,2 |     strachu, roześmiała się zaraz wesoło i poczęła wołać:~- Oto rycerz
 4  1,2 |  rękawiczki, począł wołać na wpół wesoło, na wpół zapalczywie:~-
 5  1,4 |       wilka z lasu - odpowiedział wesoło Mazur - bo jędzon często
 6  1,4 |     stanął od strony Danusi i jął wesoło mówić jej, że ze wzgórza
 7  1,4 |         winie i mięsie, ucztowali wesoło, sam tylko gospodarz był
 8  1,10|      Worsklą?~- A byłem - odrzekł wesoło Zych ze Zgorzelic. - No,
 9  1,10|        mówili o śmierci - zawołał wesoło Zych - a teraz chce wam
10  1,10|         znajomości gęby - zawołał wesoło Zych. Jagienka zwróciła
11  1,11|         lecz Zbyszko przywitał ją wesoło, a następnie, wziąwszy jej
12  1,11|              Nie uczynię! - rzekł wesoło Zbyszko. - Niechże mnie
13  1,13|         Zycha, bo mu się uczyniło wesoło.~Posłał więc Zbyszko jednego
14  1,13|           Byle nadążył! - zawołał wesoło Zych. - Ale was to już dawno
15  1,15|        wybuchnąć gniewem pogroził wesoło palcem Zbyszkowi i rzekł:~-
16  1,26|    mroźnej zimie rok urodzajny, i wesoło czekał świąt, które miały
17  1,26|      tymczasem zaś gawędził z nim wesoło.~- W Przasnyszu - rzekł -
18  1,26|     szklane, zajaśniał przed nimi wesoło mimo zawiei, gdy podjechali
19  2,9 |       ognisko, paliły się jasno i wesoło żywiczne szczypki, a nad
20  2,19| niespodzianie, ale to lepiej.~- A wesoło ci jakoś śpiewają! - powtórzył
21  2,34|    smućcie się!~- Żeby tobie było wesoło, to i ja bym się śmiał.
22  2,34|              Zyndram mówił to tak wesoło, że Maćko spojrzał na niego