1-500 | 501-612
Tom, Rozdzial
501 2,35| szwabski i jeden burgundzki, który, lubo bogatych władców poddany,
502 2,35| niemiecki naszemu posłowi, który zwał się Skarbek, taką komorę
503 2,36| umierającego człowieka, który nie był nawet jej krewny,
504 2,36| zabawił przy Jurandzie, który nikogo nie poznawał - i
505 2,36| kaczeńcem i kwiatem lipowym, który roznosił woń miodową. Więc
506 2,38| bogactwem wspomóc Bogdaniec, który milszy był mu od wszystkich
507 2,38| rycerz.~Ale ksiądz Kaleb, który był po stronie Zbyszka,
508 2,39| rycerz sprawy z Czechem, który osiadł dzierżawą na majętności,
509 2,39| twarz do pola, ale wiatr, który właśnie od pola wiał, przyniósł
510 2,40| Cztan chciał, ale Wilk, który był mądrzejszy, nie dał
511 2,40| starego karbowego Kondra-ta, który pod nieobecność panów zawiadował
512 2,40| Wiedział, że szlachcica, który nie w zwykłym dworcu, ale
513 2,40| Krzyżaków, jako człeka, który ich przeznał dobrze i który
514 2,40| który ich przeznał dobrze i który im się z bliska przypatrywał.
515 2,41| gdyby nie prośby Jaśka, który chciał się ludziom i miastu
516 2,41| czy tętentu nie usłyszy, który zwiastował codzienne przybycie
517 2,41| o owe grunta, Maćko zaś, który na nic w świecie nie był
518 2,41| rozsądzą, na Boga się zdaję, który na waszym rodzie za moją
519 2,42| skończyć z tym nieprzyjacielem, który nigdy nie chciał poprzestać
520 2,42| potęgą sąsiedzką. Lecz Maćko, który był człowiekiem rozumnym,
521 2,42| obojętny i małomówny. Czech, który przyjechał wraz z żoną z
522 2,42| odejmując oczu od pułapu, na który, leżąc na wznak, patrzał -
523 2,43| go jako stary przechera, który rad igra z niedoświadczonym
524 2,43| mi tylko okrutnie rodu, który by razem z tobą zaginął,
525 2,45| żeniaty z córką kmiecą, który po mszy pijał w karczmie
526 2,45| Gradów herbu Tępa Podkowa, który do niedawna podupadły, tak
527 2,45| korzyścią. A ów nadmiar sił, który odczuwały rody, rozpierał
528 2,45| tak iż była jakby war, który musi z naczynia wykipieć.
529 2,46| starego Wilka z Brzozowej, który zostawszy sam po śmierci
530 2,46| dziedzic na Koniecpolu, który był wojewodą sieradzkim,
531 2,47| było też Lichtenstein i który był Kuna krewny.~- No i
532 2,47| przyświadczą. Sam Zawisza, który na czci rycerskiej najlepiej
533 2,47| stary rycerz.~A Zbyszko, który był ciekaw spraw rycerskich,
534 2,48| Zgorzelic, brat Jagienki, który pierwszy usłyszał w Sieradzu
535 2,48| Drezdenko to jeno kamień, przez który się ślepy przewalił.~- Gdyby
536 2,48| Santok. Nowy mistrz Uiryk, który gdy posłowie polscy przybyli,
537 2,48| wyjechał umyślnie z Malborga i który od pierwszej chwili swych
538 2,48| młodego Jaśka ze Zgorzelic, który jako dziedzic dość możny
539 2,48| oblicze Cztana z Rogowa, który nie był wprawdzie przyjacielem
540 2,49| wszystkich zastępów: Witold, który Litwinom, Żmujdzi, Rusinom,
541 2,49| Gór, i Dobka z Oleśnicy, który swego czasu dwunastu niemieckich
542 2,49| Biskupic, i Powałę z Taczewa, który życzliwym im był przyjacielem,
543 2,49| i Marcina z Wrocimowic, który wielką chorągiew całego
544 2,49| i Staszka z Charbimowic, który w pełnej zbroi przez dwa
545 2,49| pozwoli.~Na to zaś Zawisza, który zawsze mówił z powagą wielką,
546 2,49| z krewnym Lichtensteina, który się ofiarował w zastępstwo,
547 2,49| słyszę! - zawołał Zbyszko, który jakoś nie mógł wyobrazić
548 2,49| i pas rycerski pozyskać, który, jak ci wiadomo, z rąk polskiego
549 2,49| Fulkonowi de Lorche, ustąpiłem, który mi je spłacił. Pięć roków
550 2,49| końskiego i baraniego tłuszczu, który w nich topniał, a prócz
551 2,49| to młody kniaź Jamont, który był rękodajnym królewskim,
552 2,49| angielscy rycerze.~De Lorche, który znał polskie rycerstwo od
553 2,49| Powiadał rycerz Korzbóg, który od króla do mistrza z listami
554 2,49| poczęli patrzeć na księżyc, który już zbladł i bliski był
555 2,50| Tannenberga. Nieprzyjaciela, który by spuszczał się ku lasom
556 2,50| gniewskiego, hrabiego von Wende, który do pokoju nakłaniał, inni
557 2,51| a brat tego Ziemowita. który, szczególną "przemyślnością"
558 2,51| Morawicy i Daniłko Rusin, który dzierżył łuk i sajdak królewski.
559 2,51| tysięców" cisawego rumaka, który parskał nozdrzami na dobrą
560 2,51| przysiadał nieco jak ptak, który się chce zerwać do lotu.
561 2,51| a gdy komtur gniewski, który na swoją rękę czynił wywiady,
562 2,51| komtur człuchowski Henryk, który zaprzysiągł, że każe nosić
563 2,51| orła na złotym polu, drugi, który był heroldem księcia szczecińskiego,
564 2,51| do Frydrycha Wallenroda, który na tej stronie dowodził,
565 2,51| albowiem mistrz Ulryk, który patrzył z góry na bitwę,
566 2,51| ogień po suchym stepie, który pożera krze i trawy. Pierwszy
567 2,51| miecz na głowie rycerza, który miał sowę na tarczy i przyłbicę
568 2,51| odbić młodego Dynheima, który z możnego rodu grafów nadreńskich
569 2,51| rozważnie, jak walczy wilk, który inaczej niż na śmierć nie
570 2,51| się dzieje, a potem, jak który stał, wbijał koniowi ostrogi
571 2,51| ratunek tylko w mistrzu, który dotychczas w pogotowiu stał
572 2,51| aż ku niebiosom.~*~Król, który z wyniosłego miejsca zawiadował
573 2,51| białym szerokim płaszczu, który rozpuszczony na wiatr wyglądał
574 2,51| złotym wielkim relikwiarzu, który on nosił na piersiach, na
575 2,51| rozmachu, ni tego zapału, który porywa wojska zwycięskie
576 2,51| wróg polskiego plemienia, który zaprzysiągł, że póty dwa
577 2,51| go potem swemu giermkowi, który założywszy mu powróz na
578 2,51| pogromu rycerzy. Blask słońca, który odbił się w zbrojach, zdradził
579 2,51| błagał o życie mego bratanka, który za nierozważny napad na
580 2,51| rycerze pod nogi Jagiełły, który wznosząc pobożnie oczy ku
581 2,51| z ran Jerzego Gersdorfa, który pod chorągwią świętego Jerzego
582 2,51| rzekł:~- Oto jest ten, który jeszcze dziś rano mniemał
583 2,51| Mercheima, i grafa Wendego, który legł z ręki Powały z Taczewa,
584 2,51| to podkanclerzy Mikołaj, który znał przepowiednie świętej
585 2,52| a brat tego Ziemowita. który, szczególną "przemyślnością"
586 2,52| Morawicy i Daniłko Rusin, który dzierżył łuk i sajdak królewski.
587 2,52| tysięców" cisawego rumaka, który parskał nozdrzami na dobrą
588 2,52| przysiadał nieco jak ptak, który się chce zerwać do lotu.
589 2,52| a gdy komtur gniewski, który na swoją rękę czynił wywiady,
590 2,52| komtur człuchowski Henryk, który zaprzysiągł, że każe nosić
591 2,52| orła na złotym polu, drugi, który był heroldem księcia szczecińskiego,
592 2,52| do Frydrycha Wallenroda, który na tej stronie dowodził,
593 2,52| albowiem mistrz Ulryk, który patrzył z góry na bitwę,
594 2,52| ogień po suchym stepie, który pożera krze i trawy. Pierwszy
595 2,52| miecz na głowie rycerza, który miał sowę na tarczy i przyłbicę
596 2,52| odbić młodego Dynheima, który z możnego rodu grafów nadreńskich
597 2,52| rozważnie, jak walczy wilk, który inaczej niż na śmierć nie
598 2,52| się dzieje, a potem, jak który stał, wbijał koniowi ostrogi
599 2,52| ratunek tylko w mistrzu, który dotychczas w pogotowiu stał
600 2,52| aż ku niebiosom.~*~Król, który z wyniosłego miejsca zawiadował
601 2,52| białym szerokim płaszczu, który rozpuszczony na wiatr wyglądał
602 2,52| złotym wielkim relikwiarzu, który on nosił na piersiach, na
603 2,52| rozmachu, ni tego zapału, który porywa wojska zwycięskie
604 2,52| wróg polskiego plemienia, który zaprzysiągł, że póty dwa
605 2,52| go potem swemu giermkowi, który założywszy mu powróz na
606 2,52| pogromu rycerzy. Blask słońca, który odbił się w zbrojach, zdradził
607 2,52| błagał o życie mego bratanka, który za nierozważny napad na
608 2,52| rycerze pod nogi Jagiełły, który wznosząc pobożnie oczy ku
609 2,52| z ran Jerzego Gersdorfa, który pod chorągwią świętego Jerzego
610 2,52| rzekł:~- Oto jest ten, który jeszcze dziś rano mniemał
611 2,52| Mercheima, i grafa Wendego, który legł z ręki Powały z Taczewa,
612 2,52| to podkanclerzy Mikołaj, który znał przepowiednie świętej
1-500 | 501-612 |