Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |         się, miłościwa pani. Toć słońce jeszcze nie zaszło, a choćby
 2  1,6 |         a on, rozpromieniony jak słońce, z sercem przepełnionym
 3  1,9 |         Zbudził się dopiero, gdy słońce dobrze już przygrzało, otworzył
 4  1,10|        zorzy podniosło się jasne słońce i rozświeciło okolicę. Powitali
 5  1,30|        mi ona odjedzie, to już i słońce nie wzejdzie. Wyrozumcie
 6  2,10|   wieczornego udoju, właśnie gdy słońce miało zachodzić^ Czech wrócił -
 7  2,11|    wschodniej strony nieba, choć słońce świeciło już, zmieniając
 8  2,11| wygotował list, a nazajutrz, nim słońce weszło, nie było już starego
 9  2,18|      opadłego igliwia i próchna. Słońce grało tęczą na zwieszonych
10  2,18|          leżąca na dole zrzedła, słońce podniosło się znacznie i
11  2,22|      niej tych, których szukają.~Słońce zniżyło się już nieco i
12  2,22|       ich stąd wojna. Zachodzące słońce oświecało ogromnym blaskiem
13  2,31|       Zyndram z Maszkowic, herbu Słońce, i młody kniaź Jamont, przyboczny
14  2,33|           Aż nagle zaszło chmurą słońce krzyżacko-niemieckiej pomyślności.
15  2,41|          ale gdy po dniu znojnym słońce roztapiało się w złotych
16  2,43|          śniegi, gdy je wiosenne słońce przygrzeje.~Ona zaś przyjeżdżała
17  2,44|        szczęśliwi Jaśniejący jak słońce.~- Stryjku! - ozwał się
18  2,49| Maszkowic, herbu "tego samego co słońce", miecznik krakowski, główny
19  2,51|   przesłaniały od czasu do czasu słońce, a wówczas padał na nią
20  2,51|          ucztę po zwycięstwie.~*~Słońce chyliło się ku zachodowi.
21  2,52|   przesłaniały od czasu do czasu słońce, a wówczas padał na nią
22  2,52|          ucztę po zwycięstwie.~*~Słońce chyliło się ku zachodowi.