Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |         nic. Tedy miarkuj, co ci rzekę: ty sobie ślubuj, nie ślubuj,
 2  1,4 |        księżna - ale ja przedtem rzekę młodzieńcowi, żeby do naszego
 3  1,5 | życzliwej namowy:~- Wiesz, co ci rzekę: powieś się! najlepiej od
 4  1,14| Poszedłby ja za nią za dziewiątą rzekę i za dziewiąte morze, do
 5  1,16|       słyszałaś, to ci jeno tyle rzekę, że drzewo na tamtą łożnicę
 6  1,18|       mnie smutek, bo to ci jeno rzekę, że ni opat, ni ociec rodzony
 7  1,25|       Boga Ojca na pokojach... I rzekę, rady nie ma, a rada musi
 8  1,29|         trudem:~- Słuchajcie, co rzekę: choćby mi przyszło zębami
 9  1,30|        Mazowsze, bo szczerze wam rzekę: nie mogłem dłużej żyć.
10  2,6 |     schwał, a zaś miarkuj, co ci rzekę: ty z Malborga zdrową głowę
11  2,6 |       nie zapomniała, to też jej rzekę, żeś żeniaty, ale bez niewiasty
12  2,9 |        ich rąk. - Ale to ci jeno rzekę, że w drodze z dziewką okrutny
13  2,9 |          tak, to wam jeszcze coś rzekę... Zych, jako wiecie, mnie
14  2,11|       tam tego nie widział, jeno rzekę, jako ludzie potem prawili.
15  2,11|         doraźną naradę.~- Krótko rzekę - ozwała się Jagienka. -
16  2,18|         tu przeprawa, jako przez rzekę wielką a do tego nabrzmiałą
17  2,30|         I nie dziwota! Ale teraz rzekę co innego: Szczęście, że
18  2,39|         Wiesz!... Nic więcej nie rzekę!~- Wiem. Bóg ci zapłać.~-
19  2,40|    Widziałem! - i nic więcej nie rzekę - rozumiesz. Po chwili zaś
20  2,43|         czas oblizuj. Nic ci nie rzekę i bielma z oczu nie zdejmę,
21  2,47|       wam więcej trzeba?~- To ci rzekę, com drzewiej mówił - odpowiedział
22  2,48|         do ściany - i to ci jeno rzekę, że gdyby nie było Drezdenka,