Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |         lepszyś od nich? Ile ci roków?~- Ośmnasty - odpowiedział
 2  1,2 |      innych wysłań i przez pięć roków nie zdejmowałem z siebie
 3  1,2 |         umarła ze strachu. Pięć roków temu pokój był, nikt o wojnie
 4  1,2 |   chłopcu wojna, bo chociaże mu roków nie dostaje, nieraz już
 5  1,3 |    przerwał uczony opat - osiem roków temu została ona w poczet
 6  1,4 |      nie mogło.~- A ile mu było roków? - pytał Zbyszko.~- Młody
 7  1,5 |         że gdyby wam było mniej roków, zaraz bym kazał ziemię
 8  1,5 |      było tylu ślubować, ile ma roków. Byle mnie Pan Jezus z tej
 9  1,10|    sosnę, kiedy ci pięćdziesiąt roków. Nieprawda! Wlazła. A to
10  1,10|  grochowin temu, co przez kilka roków na gołej ziemi sypiał. Ale
11  1,10| Pamiętam ci ja, pamiętam. Z ośm roków temu przyjechaliście do
12  1,11|        ma więcej nad piętnaście roków...~- A no! - rzekł Zbyszko -
13  1,11|       chy! A dziewce piętnaście roków i już ją do chłopów ciągnie!..
14  1,19|         Było mi wtedy dwanaście roków i właśniem przybył tu z
15  1,25|           ledwie mi trzydzieści roków, ale Bóg razem z ręką odjął
16  1,32|    wieczór żywota bliski. Kilka roków więcej, kilka mniej, wyjdzie
17  2,6 |    przygarnął, byłem piętnaście roków księdzem w ich kraju. Jeden
18  2,9 |         Jaśkowi już czternaście roków i żadna, a nie dopieroż
19  2,30|        wówczas miała z dziesięć roków więcej ode mnie; jeżelibyście
20  2,31|         i rzekła:~- Bo mi kilka roków przybyło... A Niemce i mnie
21  2,47|     Było mu ze trzydzieści pięć roków i brodę miał do pasa, a
22  2,49|       który mi je spłacił. Pięć roków temu byłem w Geldrii i dostatki