Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |    szuka. Pójdę, pomogę mu. Po pierwsze, samiście rzekli, że niecudnie
 2  1,7 |      na kraj świata, ale teraz pierwsze moje prawo to wy. Nie opuściliście
 3  1,12|      podtrzymywała go radość i pierwsze domowe zajęcia, lecz trzeciego
 4  1,21|      które jako najczujniejsze pierwsze usiłowały się wynieść z
 5  1,21|        mając tuż przed sobą te pierwsze ofiary, zwrócił się znów
 6  1,26|      chciał dać, to moje prawo pierwsze.~- Twoje prawo pierwsze
 7  1,26|        pierwsze.~- Twoje prawo pierwsze i musi się zgodzić, ale
 8  2,19| końskimi leżał wieniec trupów. Pierwsze szeregi napastników chciały
 9  2,19|         albo zginąć.~Wybrał to pierwsze - i w mgnieniu oka z jego
10  2,20|     Zbyszko i Czech wrócili na pierwsze pobojowisko, na którym leżeli
11  2,25|       łopatą w głowę Czech, że pierwsze prawo do pomsty ma nieszczęsny
12  2,25|         Na dworze rozległy się pierwsze, dalekie jeszcze grzmoty
13  2,27|     Kwiecie pachnie...~Były to pierwsze niegorączkowe i niebłędne
14  2,29| odrętwieniu. Z początku, przez pierwsze dni, nie było z nim tak
15  2,41|    Maćko wychodził ku niej - i pierwsze jej pytanie było zawsze,
16  2,41|        nie przepomnieć, ale po pierwsze, człek się tam, czym może,
17  2,51|     straszliwą nawałą Niemców. Pierwsze szeregi, najlepiej zbrojne,
18  2,51|        ich w tył, zwłaszcza że pierwsze uderzyły w nich trzy straszne
19  2,51|    miejsca, w którym nastąpiło pierwsze spotkanie.~Lecz jeszcze
20  2,52|     straszliwą nawałą Niemców. Pierwsze szeregi, najlepiej zbrojne,
21  2,52|        ich w tył, zwłaszcza że pierwsze uderzyły w nich trzy straszne
22  2,52|    miejsca, w którym nastąpiło pierwsze spotkanie.~Lecz jeszcze