Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |          A z naszych którzy są? Mówcie żywo!~Maćko zaś podniósł
 2  1,1 |       wojny litewskiej wracają. Mówcie, którzy stąd jesteście:
 3  1,4 |   Prawda jest, ale mu o tym nie mówcie, chybaby sam wspomniał,
 4  1,5 |     obelga jako posła spotkała, mówcie, a srogiej sprawiedliwości
 5  1,11|       Nie chcę, byście płakali. Mówcie, co wam jest?~- Nic, nic! -
 6  1,22|       spytał Zygfryd de Lowe.~- Mówcie żywo! - zawołali bracia
 7  1,30|    ustnie powiedzieć.~- Za czym mówcie!~A ona powtórzyła jeszcze
 8  1,30|       zwrócił się do siostry:~- Mówcie! co wam kazano.~- Panie -
 9  2,2 |       tym snadniej wam uwierzą. Mówcie przeto, coście widzieli,
10  2,2 |        zapytają o domysły, tedy mówcie, co chcecie: jeśli zasie
11  2,2 |  powtórzyli znów nowicjusze.~-1 mówcie także - dodał Zygfryd -
12  2,6 |        niech mu świeci...~- Nie mówcie za niego pacierza. Żyw jeszcze.
13  2,11|     powiedzieli, że nie żyje.~- Mówcie od początku.~- Zaraz, jeno
14  2,24|      cienko ona przędzie!~- Nie mówcie! - zawołał z rozpaczliwym
15  2,31|      pani...~- O miły Jezu! Nie mówcie, bo płakania nie strzymam.
16  2,34|      Siadajcie, wasze moście, i mówcie, bo lepszej driakwi żaden
17  2,36|            Ej! to, to już chyba mówcie temu, kto was nie zna -
18  2,42|  doświadczenie macie lepsze; wy mówcie, ja nie mogę.~Więc Maćko
19  2,42|      dopytywać:~- No co? czego? mówcie!~- Ty właśnie masz dla niego
20  2,46|      niż ludzie wiedzą, ale nie mówcie o tym nikomu.~Ludzie jednak
21  2,47|    rycerskich, zapytał:~- Nuże! mówcie: młody był czy stary? i
22  2,48| Drezdenka powiedział?~- Prędzej mówcie, bo nam czapki na łbach