Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |        własną głową wisiał sąd i kara - przeto w całym kościele
 2  1,5 |      jako posłowi żadna ci za to kara nie grozi?~Lecz Kuno wytrzymał
 3  1,5 |      Maćko - była wina, musi być kara, bo inaczej nie byłoby nijakiego
 4  1,5 |       kary, panie - niech będzie kara, ale pozwólcie, abych ja
 5  1,6 |     mojej śmierci spadnie na was kara za wasze grzechy!"~Oni w
 6  1,6 |          Żaliby uwierzyli, że go kara dosięgnie i że jest jakaś
 7  1,19|       Większa ich jeszcze spotka kara boska, ale i ciebie od tego,
 8  1,22|          nas pewniej nagroda niż kara.~- Tak - ozwał się de Lówe -
 9  1,24|      Boży, ale za dopustem idzie kara.~Po czym zamyślił się, a
10  1,25|         nie wiedziałam! a jednak kara na mnie spadła. Bo choćby
11  1,27|           Jezusie miłosierny!... Kara to boska i górze nam! Nie
12  1,30|      Jurand przerwał głucho:~- I kara boska.~- Czemu zaś ma być
13  1,30|        boska.~- Czemu zaś ma być kara? - zapytał Zbyszko. - Pomiarkujcie
14  2,5 |       Bij! W niego!... Sąd Boży! Kara Boża! Bóg ci pomagaj!" Książę
15  2,7 | pożytkiem i chwałą Zakonu? Gdyby kara, która by spadła w takim
16  2,7 |      głos Zygfryda.~- Jurandzie, kara, którą poniosłeś, i tak
17  2,21|       wilcy zjedli albo dosięgła kara biskupów, którzy wprowadzeni
18  2,23|       jej wilcy. Żal jeno, że ją kara w Spychowie minęła.~Zbyszko
19  2,23|     Zbyszko żałował także, że ją kara minęła, ale zresztą przyjął
20  2,25|     zatrzymali dech w piersiach. Kara była stokroć zasłużona,
21  2,30|    garnku i tego bądź pewien, że kara okrutna nie minie sprawców
22  2,49|    spotka go nagana albo nawet i kara, zabrał z sobą kilkunastu