1-500 | 501-599
Tom, Rozdzial
1 1,1 | nie im się w polu mierzyć. Gdy konie Niemcom w bagnach
2 1,1 | Niemcom w bagnach polgną albo gdy gęsty las - to co innego.~-
3 1,1 | że i nasz Pan Miłościwy, gdy diabła w katedrze w Płocku
4 1,1 | nadchodzą, a na starość, gdy siła z kości wyjdzie, rad
5 1,2 | niżeli o odpocznieniu myśli.~Gdy jednak zakonnik nalegał
6 1,2 | odwdzięczym - rzekła księżna.~Gdy zaś zakonnik wyszedł, poczęła
7 1,2 | Danuta. Ale pięć lat temu, gdy przy Złotoryi Niemcy napadli
8 1,2 | nich siedział i dopiero gdy król Władysław wojną im
9 1,2 | do izby ogólnej.~Jakoż, gdy stanął we drzwiach, widok
10 1,2 | za dwa albo za trzy roki, gdy mi Pan Jezus pozwoli ślub
11 1,2 | Jezus pozwoli ślub spełnić i gdy ta Jagódka doźrzeje: a co
12 1,2 | się szczególnie wówczas, gdy wniesiono pełne garncówki
13 1,2 | ustami.~Zbudziła się dopiero, gdy na odgłos piania kurów i
14 1,3 | Walgierza pojawia się wówczas, gdy w zakonie psują się obyczaje
15 1,3 | zakonie psują się obyczaje i gdy zakonnicy więcej, niż wypada,
16 1,3 | sprostać mu nie mógł. A raz, gdy był na dworze króla francuskiego,
17 1,3 | w sprosności oboje żyli, gdy żaden ksiądz ślubu chrześcijańskiego
18 1,3 | się modlić żarliwie. Lecz gdy ozwały się rzadkie jeszcze
19 1,3 | jej obiecał. Więc teraz, gdy piwo i wino, które w gospodzie
20 1,3 | ufność jego wzrosła jeszcze, gdy po mszy i po długim wypoczynku,
21 1,3 | ich z całej duszy. Toteż, gdy opat zapytał ją o Mazowsze
22 1,3 | zdarzyło się pod Złotoryją, gdy w czasach najgłębszego pokoju
23 1,4 | Było już dobrze z południa, gdy księżna wraz z orszakiem
24 1,4 | ma być inaczej, kiedy tu, gdy zaczną bić dzwony, to nie
25 1,4 | roztrzaskać o jego piersi, gdy naraz jakaś potężna dłoń
26 1,4 | nie osądzicie go surowie, gdy całą sprawę rozpowiem.~-
27 1,4 | zamyśleniu rycerz z Taczewa. - Gdy z Krzyżakiem źle, będzie
28 1,4 | się żegnać...~W chwili zaś gdy ruszył, pan z Taczewa nie
29 1,4 | będzie czasu prosić wówczas, gdy okaże się tego potrzeba,
30 1,4 | prosił ją, by go poparła, gdy się będzie wstawiał za Zbyszkiem,
31 1,4 | wielce, a szczególniej teraz, gdy zdjęta jest z niej hańba
32 1,4 | był jakiś zatroskany - a gdy wreszcie goście porozchodzili
33 1,4 | zasnąć i po niejakim czasie, gdy się już pokładli, ozwał
34 1,5 | proszony, i nieproszony, zawsze gdy zdarzyła się sposobność
35 1,5 | Litwy i dla potęgi Polski, gdy połączone wojska poniosą
36 1,5 | Litwina! Wypędzony Tochtamysz, gdy go polskie i litewskie wojska
37 1,5 | i uznan "synem". Lecz gdy władztwo jego rozciągnęło
38 1,5 | bo nikomu ufać nie można. Gdy zaś garść jeno Polaków z
39 1,5 | długie lata potomstwa.~Lecz gdy nareszcie i ta niedola minęła,
40 1,5 | nawet chwilowo i Danusi - a gdy przyszła mu ona na myśl
41 1,5 | wszystkie niewiasty - i gdy pomyślał, ilu by dla królowej
42 1,5 | rycerzowi czynić przystoi, gdy rankiem zobaczy damę swych
43 1,5 | księżnie i Danusi, lecz gdy z kolei i Lichtenstein począł
44 1,5 | Kropidło -jeno pamiętaj, że gdy leziwo się urwie, to bartnik
45 1,5 | szczególniej drażliwy był, gdy szło o chrześcijaństwo.
46 1,5 | hańbić wspaniały naród, gdy wiesz, że jako posłowi żadna
47 1,5 | gorze!"~Ale uciszyły się, gdy król, na którego obliczu
48 1,5 | znak, że chce mówić - i gdy się uciszyło, rzekł:~- Miłościwy
49 1,5 | figurka w kościele. Lecz gdy wreszcie usłyszała, że jej
50 1,5 | Zbyszkowi mają głowę uciąć, gdy go zabrali i wyprowadzili
51 1,5 | powołań być nie może, ale gdy do Malborga wróci, nie daj
52 1,5 | ostanie i stryk mu odpłaci, gdy się jego poselstwo skończy...~-
53 1,5 | był całkiem uspokoił, i gdy Maćko klęknął, kazał mu
54 1,5 | chciał coś odpowiedzieć, gdy wtem wszedł dworzanin z
55 1,5 | to się nie skryje, i że gdy przestanie być posłem, to
56 1,5 | przed panią ukryć, ta zaś, gdy się raz o niej dowie, wpadnie
57 1,5 | tęsknota, więc innym razem, gdy Maćko przyszedł go odwiedzić,
58 1,5 | z całej duszy i serca, a gdy się dowiedział, że Zawisza
59 1,5 | wprawdzie okazywać łaski, gdy szło o zamach na posła,
60 1,5 | na przemian jego duszą, a gdy przyszła noc, a z nią burza
61 1,5 | a z nią burza na niebie, gdy zakratowane okno poczęło
62 1,5 | trząść się od grzmotów, gdy wreszcie wicher wpadł ze
63 1,6 | radością serca, zwłaszcza gdy zarazem dowiedziano się,
64 1,6 | pofolgować radości. Jakoż, gdy wypełniły się ulice prowadzące
65 1,6 | jako będzie nasza królewna, gdy ni cesarz rzymski, ni żaden
66 1,6 | procesyj i nabożeństw. Lecz gdy upłynął tydzień, a i dostojna
67 1,6 | śmierci będzie kanonizowaną - gdy zaś niektórzy wątpili, czy
68 1,6 | wprawdzie wojny, licząc, że gdy po śmierci królowej urok
69 1,6 | gwar ludu koło zamku, a gdy usłyszał jego płacz i bicie
70 1,6 | Zbyszko z goryczą myślał, że gdy Maćka nie stało, zapomnieli
71 1,6 | modlił się o śmierć.~Wreszcie gdy od pogrzebu królowej upłynął
72 1,6 | dojechać i wrócić - zwłaszcza gdy komuś pilno było. "Ale może
73 1,6 | podnosił głowy nawet i wówczas, gdy strażnik zagadał do niego,
74 1,6 | może i sam kasztelan, gdy po trzech miesiącach ujrzy
75 1,6 | Tęczyna do głowy.~Toteż gdy Maćko przyszedł nazajutrz
76 1,6 | dobrze w tym Królestwie, gdy ludzie poczną na prawo oczy
77 1,6 | winy.~Ale wszystko ucichło, gdy dalekie okrzyki oznajmiły
78 1,6 | skończonych rycerskich gonitwach, gdy go prowadzą po nagrodę.
79 1,6 | nawet i w innych krajach, że gdy na prowadzonego na śmierć
80 1,7 | oglądać.~Albowiem, podczas gdy mężowie z Bogdańca ginęli
81 1,7 | to wyprawy wojenne.~Lecz gdy w czasie wojny domowej Grzymalitów
82 1,7 | czynów rycerskich dokona, gdy dorośnie.~- Hej! - rzekł,
83 1,7 | opowiadań wojennych, a zwłaszcza gdy chodziło o czyny przesławnego
84 1,7 | chwili czuł się zdrowszym, i gdy kupiec Amylej kazał dla
85 1,7 | tłuc w piersi jak wówczas, gdy mu czytano wyrok śmierci.~ ~
86 1,8 | napadem. I zdarzało się, że gdy Niemcy przekradali się cicho
87 1,8 | pokonanego przeciwnika. Toteż gdy na dwór warszawski przychodziły
88 1,8 | niemieckich. W ten sposób, gdy obie strony żądały sprawiedliwości,
89 1,8 | na udeptaną ziemię. Lecz gdy stanęli w szrankach. upadło
90 1,8 | Oni też nie usłyszeli, gdy wszedł, więc zatrzymał się
91 1,8 | codziennie znosił, więc teraz, gdy zrozumiała, że jej to wszystko
92 1,8 | skierował się ku drzwiom, gdy zaś Zbyszko chciał mu zastąpić
93 1,9 | rozmawiał dość chętnie, ale gdy tylko Zbyszko chciał dowiedzieć
94 1,9 | życzliwie młodzianka, a gdy już siedział na koniu, nawrócił
95 1,9 | spokojniej. Zbudził się dopiero, gdy słońce dobrze już przygrzało,
96 1,10| Toć młodszy był niż dziś, gdy go ów Fryzyjczyk nazwał
97 1,10| całymi latami, więc teraz, gdy granica już niedaleko, nie
98 1,10| po drugiej stronie drogi, gdy nagle zawarczała złowrogo
99 1,10| oka zsunęła się z konia, a gdy Zych zeskoczył także dla
100 1,10| obejmowali za szyję. Aż gdy wreszcie mieli już do sytu
101 1,10| poczęli się znów całować, a gdy skończyli, Jagna rzekła:~-
102 1,11| daleko więcej, ale od czasu gdy w bitwie pod Płowcami ród
103 1,11| trudno mu to szło, więc gdy zdarzyła się sposobność
104 1,11| pięknej jesiennej pogody, gdy na dziedziniec zajechała
105 1,11| niczego nie opuszczając, gdy zaś wspomniał o dwóch pościelach,
106 1,11| większym podziwem. Wreszcie, gdy Maćko skończył, westchnęła
107 1,11| Idą wozy, idą!...~Jakoż, gdy wozy zajechały, skoczyła
108 1,11| też już zapadał zupełny, gdy dziewczyna poczęła się zabierać
109 1,12| nieczystych i rad też był, gdy owe gwary wreszcie umilkły.~
110 1,13| Maćko zesłabł bardzo, i gdy przyszła gorączka, począł
111 1,14| swojej Danusi, nieraz jednak, gdy spojrzał niespodzianie na
112 1,14| sobie: "Hej! to ci łania!" - gdy zaś wziąwszy ją pod boki,
113 1,14| końcu, zwłaszcza od czasu gdy Maćko począł pijać niedźwiedzie
114 1,14| rozkazu do niego, wreszcie gdy już byli niedaleko drugiego
115 1,14| jednak przeszedł parę kroków, gdy dziewczyna zjawiła się przed
116 1,14| oglądała się za Zbyszkiem, a gdy znikł wreszcie za drzewami,
117 1,15| ugościć i czym go ucieszyć, gdy tu przyjedzie?~- Co do jadła,
118 1,15| oni ze sobą rozmawiali, gdy tymczasem Zbyszko przebierał
119 1,15| olśniło, zupełnie jak wówczas, gdy pierwszy raz przyjechał
120 1,16| jesteśmy w podróży. Wreszcie gdy Ojciec Święty mieczów i
121 1,16| jako płakał oto filozof, gdy mu swarliwa niewiasta aquam
122 1,16| ale w milczeniu; dopiero gdy już Krześnię było widać,
123 1,16| stracili głów nawet wówczas, gdy Jagienka po mszy w przedsionku
124 1,16| królewny podobną. Dopiero gdy świetny orszak ruszył z
125 1,16| orszak ruszył z powrotem i gdy z dala doszła ich wesoła
126 1,16| opato-wych szpylmanów, lecz gdy ujechali pięć albo sześć
127 1,16| I twarz mu poweselała, a gdy Zbyszko znikł im z oczu,
128 1,16| przepuszczały światła - i dopiero gdy miejscowy pachołek dorzucił
129 1,16| wypadku tak być może i że gdy zdarza się taka sposobność
130 1,17| nabrali całkiem otuchy, gdy wszedłszy do izby, poczuli
131 1,17| weszli Zbyszko i Maćko. Tam, gdy siedli na skrzyniach, opat
132 1,17| przeklinał dom, ludzi, pola, a gdy podano mu konia, skoczył
133 1,17| spoglądał czas jakiś za nimi, aż gdy znikli w boru, wrócił z
134 1,19| takie mu to było miłe, że gdy teraz począł o tym myśleć,
135 1,19| stanęła mu w oczach ta chwila, gdy Jagienka dała mu pomoc w
136 1,19| Jagienka dała mu pomoc w lesie, gdy się z niedźwiedziem borykał.
137 1,19| widział jej przecie wówczas, gdy się wpław po bobra puściła,
138 1,19| brały go parę tygodni temu, gdy wiatr nazbyt z Ja-gienkową
139 1,19| smutno, i pożądliwie, a gdy jeszcze pomyślał, że byłby
140 1,19| krakowskim rynku. Przecie gdy wyrzekła wobec rycerzy i
141 1,19| czynili, a nie wiem, co było, gdy się dowiedział, bom wcześniej
142 1,19| boru szum był okrutny, lecz gdy się nieco uspokoiło, Zbyszko
143 1,19| sprawiedliwość boska.~Lecz gdy przyjechali do Sieradza,
144 1,19| później się przyda.~Jakoż, gdy po upływie pewnego czasu
145 1,19| przysięgi dotrzymał. Zbyszkowi, gdy o tym myślał, zdało się
146 1,19| niego odciągał. Rankiem, gdy sny pierzchały, przychodziła
147 1,19| ją kochać właśnie teraz, gdy nie był pewien, czy mu jej
148 1,19| przeciw księżnie Januszowej, a gdy pomyślał o Danusinym mężu,
149 1,19| wojewodzińskie dziecko, a gdy powiadał ludziom, że prostym
150 1,19| niemieckiej mowy przydać wówczas, gdy się przeciw Lichtensteinowi
151 1,19| ujechał i dziesięciu kroków, gdy jadący z tyłu Czech porównał
152 1,19| szalony uczynek pod Krakowem, gdy nieopatrznie chciał bić
153 1,19| obaczyć.~Przez ten czas, gdy wymieniano ich nazwiska,
154 1,19| w młodym rycerzu serce, gdy usłyszał to nazwisko - i
155 1,19| wróci!" - chociaż nieraz, gdy kto jej rzekł, żeście inną
156 1,19| wzdychać, Zbyszkowi zaś, gdy usłyszał takie bluźnierstwo,
157 1,20| który bił się chętnie, gdy było trzeba, ale nie był
158 1,20| też prawie nie wierzył, gdy wjechawszy w Mazowsze, ujrzał
159 1,20| nie drapieżniejszy. Więc gdy mu prawiono, że od wieków
160 1,20| co o Krzyżakach myśleć, a gdy się dowiedział, że i Litwę
161 1,20| znaczne zapasy w wozach. Lecz gdy z rozmowy między nim a Maćkiem
162 1,20| czasie książęcych łowów, gdy i obowiązek, i ciekawość
163 1,20| sam książę, aż wreszcie, gdy wniesiono gorące misy, zwróciła
164 1,20| wilcze. Ocknął się dopiero, gdy trąby ozwały się ponownie,
165 1,20| że czas do puszczy - i gdy księżna Anna Danuta, zwróciwszy
166 1,20| już dość głęboko w boru, gdy księżna, zwróciwszy się
167 1,20| tego uczynić; natomiast gdy pierwszy gąszczyk przedzielił
168 1,20| na długi czas zachorzał. Gdy przyszedł do zdrowia, wielki
169 1,20| uniewinnił go wprawdzie, gdy Danveld poprzysiągł na krzyż
170 1,21| Uspokoił się dopiero wówczas, gdy Mrokota z Mocarzewa, który
171 1,21| radości za każdym razem, gdy ugodzony jeleń lub łoś wspinał
172 1,21| wypadł ku niemu z oszczepem i gdy zwierz podniósł się, rycząc
173 1,21| stawu wybitą. Teraz jednak, gdy zdjęto mu hełm i wlano do
174 1,21| sławę serce pana de Lorche, gdy zaś pomyślał, że tak przeważnego
175 1,22| granicy Prus i Spychowa. Gdy jednak nie chcieli ani knechtów
176 1,22| rozkazać, aby się nie bronił, gdy się wam spodoba go najechać?~-
177 1,23| się z księżną, w chwili gdy Zygfryd de Lowe całował
178 1,23| tym uroda dziewczyny, więc gdy już ruszyli ku Szczytnu,
179 1,23| macie pochwycić?~- Ta. A gdy ją pochwycim, Jurand nasz.~-
180 1,23| Przykażę jej patrzyć i słuchać. Gdy ludzie nasi niby od Juranda
181 1,23| wiarołomstwie Juranda, iż gdy ów zażądał, by odprawili
182 1,23| to zgodzić, bojąc się, że gdy to uczynią, otoczy ich,
183 1,23| skargi zakonnych rycerzy, gdy domagali się kary i wolności
184 1,23| nieszczęsnego towarzysza, a gdy ta skarga pozostała bezowocną -
185 1,23| pachą swą uciętą głowę, ale gdy wasza raz spadnie...~- Grozicie
186 1,23| stanie, gdzie mu wskażecie, gdy tylko za łaską i zmiłowaniem
187 1,24| je dziewczyna poniesie, a gdy krzypota go popuści, wówczas
188 1,24| Postaw dwojaki i chodź.~I gdy zbliżyła się z pewną nieśmiałością, "
189 1,24| ostrogi i pas!~Po chwili zaś, gdy mu je przyniesiono, rzekł
190 1,24| mnie rycerzem pasować?~A gdy w tej chwili weszła księżna,
191 1,25| dzień w czasie snu Zbyszka, gdy dziewczyna siedziała w izbie
192 1,25| pewność, że będzie zdrów, gdy nagle niespodziane zdarzenie
193 1,25| Danusi jej prosić.~Księżna, gdy jej ojciec Wyszoniek przeczytał
194 1,25| Miała ona nadzieję, że gdy Jurand, który pięć lub sześć
195 1,25| dowiedzieć.~I zdziwiła się nawet, gdy na jej wezwanie wszedł człowiek
196 1,25| uderzony obuchem w głowę, a gdy pani weszła i łamiąc ręce,
197 1,25| równie jak i księżna, że gdy Danusia raz do Spychowa
198 1,25| tam jechać do Spychowa, gdy oto chory jest i ledwie
199 1,25| poruszyć. Przed kilku dniami, gdy z łaski księcia spadły nań
200 1,25| nadzieję, czuł bowiem, że gdy mu zbraknie przy łożu Danusi,
201 1,25| ciebie, nieboże!~Zbyszko zaś, gdy zbliżyła się ku niemu, ogarnął
202 1,25| ślub zaś odbędzie się nocą, gdy już wszyscy spać się pokładą.~
203 1,25| pomyślał to jeszcze bardziej, gdy klękła ze złożonymi dłońmi
204 1,25| która błogosławiła oboje, a gdy wreszcie oddała ich w opiekę
205 1,25| Lorche, który oświadczył, że gdy w żadnym kraju nie przygodziło
206 1,25| węgle nowe bierwiona, a gdy zapiszczało co żałośnie
207 1,25| serdecznie, zupełnie jak wówczas, gdy ostatni raz śpiewała tę
208 1,25| w krakowskim więzieniu, gdy myślała, że mu nazajutrz
209 1,25| wyrzekają ludzie prości, gdy im przychodzi się rozstać,
210 1,25| do okna, ale zdziwił się, gdy Zbyszko kazał mu je otworzyć -
211 1,25| już, moja do śmierci!~I gdy znów oderwano ją od niego,
212 1,26| Stary pan będzie rad, gdy wrócim - rzekł po chwili
213 1,26| saniach. Bywało to zawsze, że gdy wypadkiem o niej pomyślał,
214 1,26| też i o tym, że stryjowi, gdy się dowie o tym, co zaszło,
215 1,26| dalekich jak opat - więc gdy, bywało, przyszło im się
216 1,26| powie i pocznie Jurand, gdy się o ślubie dowie. Było
217 1,26| zmierzch już był na świecie, gdy dojrzeli Ciechanów.~Może
218 1,26| nimi wesoło mimo zawiei, gdy podjechali bliżej.~Zwodzony
219 1,26| moja Danuśka najmilsza!" I gdy sobie to powtarzał, ledwie
220 1,27| ludzkich i sprowadzić pomoc, a gdy koń mu padł, wówczas schronił
221 1,27| zrazu rozeznać. Dopiero gdy drugi pachoł uniósł pochyloną
222 1,27| zaskoczyła widocznie w chwili, gdy chcieli wydobywać konie
223 1,27| konia Danusię, a potem, gdy koń padł, Danusia odeszła
224 1,27| spiesznie po zawianym gościńcu. Gdy przyjechali, było już po
225 1,28| Zbyszkowi, że im da znać, gdy stary rycerz przemówi, a
226 1,28| cierpliwy, ale i zawzięty, i że gdy raz co przedsięweźmie, to
227 1,28| rycerza ramię pokruszył, gdy im pozwanie woził. Jedźcie
228 1,28| mierzeje ją wywieźli, ale gdy będzie dowód, że to oni -
229 1,28| ostatnich łowach zesłał, gdy srogi tur na nas uderzył -
230 1,30| słowo z ust Juranda, lecz gdy ów milczał, jął mówić dalej:~-
231 1,30| strapienia i wspólna niedola.~Gdy zaś się puścili, Zbyszko
232 1,30| by siodłano konie. Jakoż, gdy zjadły obroki, a ludzie
233 1,30| Niecierpliwił się tylko, gdy jeszcze dwukrotnie straże
234 1,30| grobli; niecierpliwił się, gdy spuszczano most na fosie,
235 1,30| bronią zdobytą przez Juranda, gdy Głowacz zbliżył się ku niemu.~-
236 1,30| najodważniejszych ludzi, gdy niebezpieczeństwo zagraża
237 1,30| tajemnica ma się zachować, gdy de Bergowa i tamtych innych
238 1,30| zaś zaręczy mi, że wrócę, gdy sam wlezę wilkowi w gardziel?~-
239 1,32| rozrzucone tu i ówdzie po polach, gdy najęty przewodnik idący
240 1,32| wsypywał ją sobie do ust, gdy zaś zaspokoił w ten sposób
241 1,32| tylko boskie miłosierdzie.~I gdy wreszcie ruszył koniem,
242 1,32| tylko, by go dostać, więc gdy go dostaną, to co im po
243 1,32| kołysały się, chyba wówczas gdy czarne ptactwo siadało im
244 1,32| głośniej, coraz zuchwałej, a gdy widocznie nikt nie przeszkadzał
245 1,32| Zaledwie jednak ją przeszedł, gdy ozwał się za nim zgrzyt
246 2,1 | tak się stało. W chwili gdy Jurand zbliżył się do owych
247 2,1 | Dopiero po niejakim czasie, gdy oczy Juranda oswoiły się
248 2,1 | rzekł - graf Rosenheim, gdy go dzwonnik za wcześnie
249 2,1 | układni, a nawet i pokorni, gdy nie poczuwali się w sile,
250 2,1 | ale za nic świadkowie, gdy chodzi o cześć i słowo.~-
251 2,1 | serca tak dalece, że nawet gdy odrętwienie minęło, poczęli
252 2,2 | miej w swojej pieczy Zakon, gdy przyjdzie do wielkiej wojny
253 2,2 | w którąśmy go zaplątali. Gdy się ocknął, chcieli go knechci
254 2,2 | przewyższał, i drapieżność, gdy chodziło o Zakon, i pycha,
255 2,2 | Juranda prostych knechtów, a gdy drzwi zamknęły się za nimi,
256 2,2 | zawsze wszystko razem... Gdy oskarżym Danvelda, zechce
257 2,2 | dziewkę.~- A czy i tak, gdy ona przepadnie, nie będą
258 2,2 | Słuchaj, młody bracie! Gdy chodzi o Zakon, nie folgujcie
259 2,2 | bólu, dużo łez... I ja, gdy chodziło o Zakon i gdym
260 2,2 | szukać innych dróg; ale gdy stanę przed tym Panem, którego
261 2,2 | i objaśnić pochodnie, a gdy poszli precz, znów zapytał:~-
262 2,2 | Bóg błogosławi, synaczku! Gdy wszystko uczy-nim jak należy,
263 2,3 | niedawnym czasem, właśnie gdy Mikołaj z Długolasu miał
264 2,3 | napady latem, nie zaś zimą, gdy śniegi zdradzały ich ślady.
265 2,3 | cierpiał Krzyżaków, rad był, gdy pewnego wieczora kapitan
266 2,3 | jego sprawiedliwość, więc gdy ja pośpieszę do Malborga,
267 2,5 | niego o wspomożenie. Ale gdy świtaniem podniósł się i
268 2,5 | wokoło otaczał krużganek.~Gdy dzień uczynił się już zupełny,
269 2,5 | potnieli ze wzruszenia, a gdy ozwała się pierwsza trąba
270 2,5 | do bitki tylko wówczas, gdy inaczej nie mógł uczynić,
271 2,5 | był jak zguby unikać; więc gdy poczuł teraz, że każde z
272 2,5 | wygód i zbytków, podczas gdy "dziedzice" w Małopolsce
273 2,5 | nawet tarczy, ale w chwili gdy Zbyszko uderzał, czynił
274 2,5 | pierwszych uderzeniach, gdy pomimo całej umiejętności
275 2,5 | Zbyszko mnie na śnieg, a gdy to się nie stało, począł
276 2,5 | Zbyszko klęknął przed nimi, a gdy ojciec Wyszoniek przeżegnał
277 2,5 | chórem miejscowi wojownicy, gdy zaś panu de Lorche przetłumaczono
278 2,5 | księżna Anna Danuta, w chwili gdy Zbyszko z kolei objął jej
279 2,5 | to, jak zresztą zawsze, gdy wspominał Danusię, w takim
280 2,5 | mógł.~O północy dopiero, gdy heroldowie obwieścili ostatecznie
281 2,6 | nieuczciwych postępkach. A gdy mistrz spyta was o dowody,
282 2,6 | smutek ogarnął ich wielki, gdy dowiedzieli się, że zostaną
283 2,6 | co się zdarzyło od chwili gdy przybył do leśnego dworca.
284 2,6 | wiedział ze stary Maćko, gdy się dobrze w tych sprawach
285 2,6 | takie rzeczy chodziło.~Lecz gdy po długich mozołach list
286 2,6 | bezsennością, zmartwieniem. Gdy więc noc uczyniła się bardzo
287 2,7 | właśnie wyjeżdżać do Malborga, gdy niespodzianie pocztowy pachołek
288 2,7 | się sprawiedliwości Bożej, gdy wtem znalazł się młodzik,
289 2,7 | wielkiej rozterce wewnętrznej, gdy nagle wydało mu się, że
290 2,7 | pewien turniej w Królewcu, gdy Rotgier pokonał dwóch słynnych
291 2,7 | Była też już blisko północ, gdy stary rycerz rozbudził się
292 2,7 | kres walce dopiero wówczas, gdy oszalałego z bólu i wściekłości
293 2,7 | wyciągniętą drżącą ręką; jednakże gdy Diederich przycisnął kolanami
294 2,7 | dziwnego, że mu je wybito, gdy sam jeden rzucił się w szaleństwie
295 2,7 | postanowione między nimi. A teraz, gdy Zygfryd znów wszedł do kaplicy
296 2,7 | oddechu, taki jak poprzednio, gdy szedł do Juranda, a na głowie
297 2,7 | ruchu. Myślał, że zaśnie, gdy nagle ogarnęło go dziwne
298 2,8 | poznał też zrazu Głowacza, a gdy ów pokłonił mu się i nazwał,
299 2,8 | się równie jak Maćko, a gdy powiedzieli jej jeszcze,
300 2,8 | także w milczeniu.~Lecz gdy już byli blisko Zgorzelic,
301 2,8 | lecz w domu po wieczerzy, gdy Jaśko i młodsi bracia spać
302 2,9 | pachołkowie słyszeli rozmowę, a gdy Maćko znalazł się przy niej,
303 2,9 | z Jagienką do domu. Lecz gdy na rozstaju pożegnali się
304 2,9 | rozstaju pożegnali się z sobą i gdy znalazł się sam w Bogdańcu,
305 2,9 | dziewki przeszkadzam, a gdy ona pojedzie za mną, to
306 2,9 | a teraz był pewien, że gdy powróci, zastanie znów pustkę
307 2,9 | napitek i gościnność i dopiero gdy się dobrze nasycił, spojrzał
308 2,9 | rzekł znów Maćko - że gdy człeku w daleką drogę jechać
309 2,9 | jednak omdlał z wysiłku, a gdy go docucono, zasnął kamieniem.
310 2,9 | się i psubrat, wszelako gdy na rycerską cześć i klejnot
311 2,9 | się jeszcze nadziei, że gdy czasem Zbyszko wróci wdowcem,
312 2,9 | że powie dopiero wtedy, gdy poczną się niepokoić. Ale
313 2,9 | z wielkim zdumieniem, a gdy wreszcie skończył, rzekła:~-
314 2,10| których olśniewały jej oczy, gdy zaś stary rycerz upewniał
315 2,10| wypity.~Wprawdzie Czech, gdy o tym opowiadano, uśmiechał
316 2,10| albowiem spodziewał się, że gdy przyjdzie przeprawiać się
317 2,10| że koło południa wróci, a gdy go nie było widać, poczęto
318 2,10| wieczornego udoju, właśnie gdy słońce miało zachodzić^
319 2,10| z nim w nocy, zwłaszcza gdy człek napity. W dzień i
320 2,10| krew miał jak ukrop, więc gdy w czasie drogi spoglądał
321 2,10| Czechowi do głowy, i raz, gdy przyzostali z Anulą nieco
322 2,10| służbie przy wieczerzy, gdy przyszło rozchodzić się
323 2,11| strasznym pogromie Niemców, gdy jak łan pod wichrem położyli
324 2,11| ciepłymi skórami pokrytych, a gdy sen mocny pokrzepił ich
325 2,11| odradzał mu ten postępek.~Gdy wyruszyli w dalszą ku Płockowi
326 2,11| Ale przyjechali w nocy, gdy bramy grodu były już zamknięte,
327 2,11| znał nieco z tych czasów, gdy jeździł z listem księżny
328 2,11| nieco zapłakał, a dopiero gdy im część boleści łzami spłynęła,
329 2,11| oblicze, poczekał, a następnie gdy księżna po przywitaniu się
330 2,11| głosem, którym zawsze mówiła, gdy gniew poczynał ją chwytać:~-
331 2,11| rozmawiał, i to wieczorem, gdy Maćko przychodził do niego
332 2,11| wkrótce ustąpił całkiem, gdy Jagienka, odciągnąwszy go
333 2,11| nim ostatki żywota. Ów, gdy kapelan miejscowy przeczytał
334 2,11| w rowach przy gościńcu. Gdy zdarzyło mu się przechodzić
335 2,11| przechodzić przez wieś, osadę lub gdy spotykał ludzi naprzeciw
336 2,11| mu słodki głos córki - a gdy w końcu wymieniono jeszcze
337 2,11| było trzeba, a cóż dopiero, gdy się do jego pokazywania
338 2,11| takim dziadzie uznać! Ale gdy panienka rzekła, że jedziem
339 2,11| ukąsi... Strzeż go się, gdy cię bije, ale bardziej się
340 2,11| ale bardziej się strzeż, gdy cię głaszcze.~- Takiż on
341 2,11| między załogą. Dopieroż gdy zobaczyli, jakim wyszedł
342 2,11| mieli za Juran-dównę, a gdy mu księżna odpowiedziała,
343 2,12| ptasi.~Jakoż od tej pory, gdy się nie modlił - co prawie
344 2,12| całych dniach czynił - lub gdy nie pogrążon był we śnie,
345 2,12| szukał jej koło siebie, a gdy jej nie było, tęsknił do
346 2,12| wysłał ludzi na zwiady, gdy nagle ze strażniczego dębu
347 2,13| wykapywał oczy. On jest taki, ze gdy o męża chodzi, przed żadną
348 2,13| odpowiedział Czech. - Gdy nasz młody pan poćwiartował
349 2,13| ze strachu zachorzał, a gdy zaś ozdrowiał, bał się już
350 2,14| jadzie, koń pod nim cisowy...~gdy weszła Jagienka i rzekła:~-
351 2,14| jakby smutkiem albo żalem, a gdy skończyła, w świetlicy nastała
352 2,14| strażą i opiekunem, lecz gdy sama Jagienka rzekła mu
353 2,14| było tak pilno w pole, że gdy razem z Jagienką wrócili
354 2,14| widział w Szczytnie, że gdy się dowiedzieli, iż jest
355 2,14| do siebie:~- Bywa tak, że gdy komu ziemskie oczy zagasną,
356 2,15| i żmujdzkich. Tymczasem, gdy na sejmie wileńskim wzmocniły
357 2,15| było już tajno nikomu, że gdy nadejdzie zima, a mróz popęta
358 2,15| wodą chrztu nas obmywać, gdy sami nie mają rąk czystych!
359 2,15| skarżyli się Żmujdzini. więc gdy ich skargi i na mazowieckim
360 2,15| powszechnym gniewem serca, gdy dowiedziano się od Bronisza
361 2,16| się nieco dopiero wówczas, gdy ów, znalazłszy sposobną
362 2,16| rycerze blaszankami i pić, gdy zaś pokrzepili się godnie,
363 2,17| kupić i przedać". Tymczasem, gdy dawna wiara gasła, jak gaśnie
364 2,17| drapieżnych zwierząt leśnych. Lecz gdy podnosili ku przechodzącym
365 2,19| więc Zbyszko zamiar, zaraz gdy zjawią się Niemcy, wysunąć
366 2,19| kuszy, który otrzymał wtedy, gdy dla ratowania Zbyszka wyprawił
367 2,19| dzid ku jeźdźcom, podczas gdy dalsze szeregi zwróciły
368 2,19| długodziobych żurawi.~Zbyszko, gdy koń jego powstrzymany w
369 2,19| bowiem bronili się Niemcy, gdy nieprzyjaciel zdołał ich
370 2,20| albo zawrócił do walki, ale gdy ów, udając głuchego, cisnął
371 2,20| nowo, właśnie jak płomień, gdy nowych na węgle drew dorzucisz.~
372 2,20| Prusiech będę jej szukał, a gdy ją znajdę, wrócę do ciebie
373 2,21| zdrętwiałe, upadł na ziemię, a gdy go podniesiono, począł mdleć
374 2,21| ogarnia zwykle słabe dusze, gdy grożące im niebezpieczeństwo
375 2,21| i ceny, a na koniec, że gdy go przykrępowano do drzewa,
376 2,21| zamykając na przemian oczy. Aż gdy wyciągnął ze dwie kwarty
377 2,21| niewdzięcznikiem. Przeto gdy przyszło na cię nieszczęście,
378 2,21| bez duszy. Teraz jeszcze gdy o tym wspomni, to mu włosy
379 2,21| z początku okrutnie, ale gdy poznali, że ich oskoczono
380 2,22| uczynił pierwszy znak krzyża, gdy jeden z posłanych naprzód
381 2,23| okazują schwytane ptaki. Gdy przyniesiono jej posiłek,
382 2,23| dzikiego zwierzątka, ale gdy Zbyszko wszedł do izby,
383 2,23| ukrycia wyjść nawet wówczas, gdy naniecono ognia w świetlicy
384 2,23| naniecono ognia w świetlicy i gdy przy jego blasku mogła dobrze
385 2,23| przerażeniu za kolana, ale gdy w odpowiedzi kopnął ją,
386 2,23| często do kłótni podobna. Gdy jednak Maćko zakrzyknął
387 2,23| dopuszcza do chrztu Litwy, i gdy przytoczył wszystkie dowody,
388 2,23| i pojedynek z Rotgierem. Gdy skończył, nastała cisza,
389 2,23| Sama chciała do opata, a gdy opata nie stało, cóżem miał
390 2,23| było zostawać w Spychowie, gdy Danuśka przyjedzie. Pewnie,
391 2,23| i prędzej się opamięta, gdy nie obaczy tych dwojga.
392 2,23| trochę i noc była głęboka, gdy zbudził się, wylazł spod
393 2,23| ich pioruny zatrzasły! a gdy się pospali, wyczołgała
394 2,24| konie, ale czekał.~Wszelako gdy minęło południe, a ona wciąż
395 2,24| zaledwie spojrzał przed siebie, gdy nagle stanął jak wryty.~
396 2,24| ani bezgranicznej pychy, gdy czuli za sobą większą siłę.~-
397 2,24| szlaku w pobliżu smołami, gdy służka zakonna, zbiegłszy
398 2,24| mniejszy mu będzie wstyd, gdy będzie miał do pokazania
399 2,24| mało mamy czasu przed sobą? Gdy z pasowanym rycerzem sprawa,
400 2,25| się głodem zamorzyć, ale gdy usłyszał zapowiedź, że będą
401 2,25| kierował się słońcem, a gdy pochód w noc się przeciągnął,
402 2,25| wyrządzoną księciu wówczas, gdy w czasie największego spokoju
403 2,25| wieczorem, jak wówczas, gdy go był Maćko ze Szczytna
404 2,25| teraz do Juranda! - rzekła, gdy skończył, Jagienka. I wyszła,
405 2,25| nieco krew w żyłach Hlawy i gdy ksiądz wstał, mógł mu już
406 2,25| Bogiem jest już za życia, a gdy zemrze, będą mieli ludzie
407 2,25| nazajutrz, znacznie po jutrzni, gdy Jagienka zajrzała znów do
408 2,25| zapowiadały groźną nawałnicę. Ale gdy bystre jego oczy przywykły
409 2,25| barwy włosów i brody, a gdy przechyliwszy się na poręcz
410 2,25| i rozumiał wszystko, bo gdy Hlawa zaczął mówić o niedoli
411 2,26| nad nimi. Kiedy niekiedy, gdy huknął niespodziany grzmot,
412 2,26| odprowadził go aż do granicy.~Tam, gdy dotarli do krańca spychowskiego
413 2,26| łamać się z sobą, aż dopiero gdy pomyślał, że Jurand nie
414 2,27| Zaraz następnego dnia, gdy poczęła nie do rzeczy odpowiadać,
415 2,27| wiedzącą. Po przebyciu puszcz, gdy weszli do "zbożnego" kraju,
416 2,27| między przebłyskami nadziei, gdy chwilowo czyniło się chorej
417 2,27| lepiej, a głuchą rozpaczą, gdy stan jej pogarszał się widomie.
418 2,27| boleści w Zbyszku dusza, gdy spoglądając na swoją kochaną,
419 2,27| jednakże, że nie śpi. Jakoż gdy na drugim końcu rozległej
420 2,27| zawsze całą duszą, a od czasu gdy ją odzyskał, stała mu się
421 2,27| przy ugorze janowiec. Aż gdy już mieli pełne naręcza,
422 2,27| więc po niejakim czasie, gdy im smutek i boleść łzami
423 2,28| byli mężowie i niewiasty. Gdy gromada owa zbliżyła się
424 2,28| że słyszą proroczy głos, gdy błagał, aby ta męka niewinnego
425 2,28| i trzody wracały z pól, gdy doszli. Kaplica, w której
426 2,28| utracił władzę w nogach, a gdy położono go na łożu, utracił
427 2,29| poczucie, jakie miała Jagienka, gdy wyjeżdżając ze Spychowa,
428 2,29| mówiąc dla porównania, że gdy się człek kością udławi,
429 2,29| zapadł w długi sen, lecz gdy się zbudził, znacznie widać
430 2,29| widzą rycerskich gości, ale gdy który w niewolę popadnie,
431 2,30| że wysłannik, w chwili gdy go napadnięto niedaleko
432 2,30| ze sposobności i uciekł, gdy zaś rycerze dziwili się,
433 2,30| podzielą, a bali się, iż gdy się rozgłosi, to trzeba
434 2,30| i twarz ku gwiazdom.~Aż gdy już im wreszcie znacznie
435 2,30| Bał się rycerz Maćko, że gdy ją bez nijakiej opieki zostawi,
436 2,30| wróciwszy zaś z nimi, podczas gdy dwaj młodzi rycerze przyozdabiali
437 2,30| się na obliczu. Wreszcie, gdy Zbyszko skończył, rzekł:~-
438 2,30| niech cię głowa nie boli. Gdy król albo tutejsza księżna
439 2,30| jak Powała rycerza.~Więc gdy ich Zbyszko zaznajomił,
440 2,30| Zgorzelic, gdyż w chwili gdy oczy ich spotkały się, uśmiechnęła
441 2,31| dawnego czasu. Aż dopiero, gdy jej powiedział, jako go
442 2,31| śluzy ciurkiem leciały, gdy nam o was prawił. A odnaleźliście
443 2,31| trąb i grzmienia kotłów.~Gdy wreszcie nastała cisza,
444 2,31| sprawach Zakonu, ale król, gdy po kilku słowach zmiarkował,
445 2,31| musiał odejść od Jagienki i gdy goście zasiedli, stanął
446 2,31| przedtem ani śladu. Dawniej, gdy w kożuszku i z liśćmi w
447 2,31| pilnie i łakomie, a raz, gdy zmieniał przed księżną misę,
448 2,31| pogrążeni w myślach, ale gdy już byli niedaleko domu,
449 2,31| ale uważ, jak cię wzruszę, gdy ci opowiem, jak okrutnie
450 2,31| pochwycić nie zdołał. Co gdy rzekła, wraz oświadczyłem,
451 2,31| ogień dorzucał. Rano też, gdy posłowie krzyżaccy czekali
452 2,32| nie dawali się zdurzyć: "Gdy w potęgę wzrośniecie, zuchwałości
453 2,32| miał co na to odrzec, a gdy spostrzegł przy tym, że
454 2,32| tym pewniej go odwiezie, gdy pojedzie po niego jako poseł
455 2,32| wszelkimi siłami do wojny. On, gdy ogień miał już, już wybuchnąć,
456 2,32| rozweselał się nigdy. Wówczas, gdy wszystko wokół niego zdawało
457 2,32| bogactwem, niezłomną mocą, gdy posłowie cesarza i innych
458 2,33| doskonale, a po niejakim czasie, gdy szkuty zbliżyły się, jeszcze
459 2,33| Zyndram z Maszkowic, albowiem gdy zsiadł z konia, wydawał
460 2,33| rządzić i wojować jak Zakon. Gdy niegdyś przybył w te strony,
461 2,33| Zyndram z Maszkowic. I jemu, gdy w tej chwili spoglądał na
462 2,34| nim niedolą.~Aż dopiero, gdy im smutek i boleść znacznie
463 2,34| przyjść musi i przyjdzie, ale gdy przyjdzie, to niechże Bóg
464 2,34| i upamiętał się dopiero, gdy Maćko, który był istotnie
465 2,34| wiedzcie, że tu już cały naród, gdy mówi: "Przyjdź Królestwo
466 2,35| zapalczywością Polaków: "że gdy ma w głowie, za każde ostrzejsze
467 2,35| pląsy bosych dziewek. A gdy dziwiono się obecności niewiast
468 2,36| kochanej dziewczyny - i gdy w chwilę później Zbyszko,
469 2,38| zapytał:~- O co chodzi? - a gdy mu powtórzono głośniej,
470 2,39| za życzliwość. A teraz, gdy spoglądał na nią z wysokiego
471 2,39| giń.~Raz już, w Płocku, gdy wspomniał o wyprawie, powiedziała
472 2,39| ich krzyżem czas długi, aż gdy wreszcie znikli za wysokimi
473 2,39| stary koń bojowy nie dba, gdy mu do bitwy iść przyjdzie.
474 2,40| poprzestać, tym bardziej teraz, gdy majętność wzrosła tak znacznie.~"
475 2,40| nawet od niego mądrości, bo gdy trafiło się, że młody Jaśko
476 2,40| usłyszysz - nie bój się! I - gdy młody rycerzyk nie mógł
477 2,41| przysposabiał budulec, ale gdy po dniu znojnym słońce roztapiało
478 2,41| Bogdańca. Czasem jednak, gdy w okolicy zdarzały się jakieś
479 2,41| porze rui niedźwiedzich, gdy stare samce, idąc rozwścieczone
480 2,41| proboszcza w Krześni. Tam gdy nagle stary Wilk rzekł w
481 2,41| słowa przemówić, aż dopiero gdy ucieszony takim obrotem
482 2,42| cudzego myślał nawet wówczas, gdy ogarniała go bojaźń przed
483 2,42| rozmawiał z każdym ochotnie, a gdy wreszcie gość, nagawędziwszy
484 2,42| się mojemu dowcipowi, ale gdy Zbyszko, da Bóg, wróci,
485 2,42| dala jak królewicz w bajce. Gdy nadeszła wiosna, zaledwie
486 2,42| Zbyszko jeden nie wracał. Ale gdy ptactwo ciągnęło z południa,
487 2,42| belce nie zostawił. Maćko, gdy doszła go ta wiadomość,
488 2,42| krześcijańskich najchytrzejszy. Gdy mu trzeba ku Rusi swe panowanie
489 2,42| trwały przez cały tydzień. Aż gdy pewnego wieczoru sprzeczali
490 2,42| umie i nie śmie. Dopiero gdy przyszło co do czego, zrozumiała,
491 2,42| rzeczy - i pewnego ranka, gdy Zbyszko zdawał się być nieco
492 2,42| ulżyć?... Człek zawsze rad, gdy ślub spełni... Radeś był?
493 2,42| miał zwyczaj czynić zawsze, gdy się nad czymś mocno namyślał,
494 2,42| ludziom, że się mnie radzą!"~A gdy po owej rozmowie wieczorem
495 2,43| czystym i bezcielesnym, że gdy czasem wspomniał sobie,
496 2,43| wyprawy, przy Witoldzie, gdy sprawy wojenne i bitwy pochłaniały
497 2,43| żeniąc się młodo, stawali, gdy wici wyszły na wojnę, z
498 2,43| dawna nadzwyczajna uroda. Gdy kilka lat temu w Krakowie
499 2,43| niebie, chwilami - zwłaszcza gdy nie było przy nim Jagienki -
500 2,43| tak jak topnieją śniegi, gdy je wiosenne słońce przygrzeje.~
1-500 | 501-599 |