Tom,    Rozdzial

 1  1,6 |       chabrów rzucony przez młodą dziewczynę z ludu. Zbyszko schylił
 2  1,14|     Zbyszko, nie pytając, chwycił dziewczynę na ręce.~- Przeszłabym i
 3  1,16|          to, opat objął ramieniem dziewczynę, tak że nakrył ją prawie
 4  1,18|        jednak, przyciągnął do się dziewczynę i rzekł:~- Bóg z tobą, dziewucho!
 5  1,23|     wiadomo, że to my nakazaliśmy dziewczynę pochwycić.~- Prawda! - rzekł
 6  1,23|    oszustwa i zbrodni - zapewne i dziewczynę. Wszakże już grozili jej
 7  1,24|       prawda, to mało mu przez tę dziewczynę głowy nie ucięli, a teraz
 8  1,24|         poskąpił! Zawołajże teraz dziewczynę.~- Danuśka! Danuśka! - zawołała
 9  1,25|       podzięki dla księżny, która dziewczynę jakby rodzona matka hodowała -
10  1,25|          Jurand może i wyda zaraz dziewczynę za którego z sąsiadów, aby
11  1,25|        odetchną, wolno było wziąć dziewczynę, ale że to był wieczór,
12  1,25|          i na mnie, a my byśmy ci dziewczynę zaraz oddali.~- Kiedy on
13  1,25|          nie mówić, dopiero gdyby dziewczynę chciał innemu dać albo mniszką
14  1,25|     Danusi przyjść z pomocą, gdyż dziewczynę, którą znał od małego, kochał
15  1,25| wyspowiadał już Zbyszka, i zabrał dziewczynę do spowiedzi, a potem zapadła
16  1,25|           pomyślał bowiem, że nie dziewczynę ziemską, ale jakąś duszyczkę
17  2,2 |    pogranicznym łotrzykom jakowąś dziewczynę i myśląc, że to dziewka
18  2,8 |         dno.~Więc pogładził tylko dziewczynę po głowie, a następnie odprowadził
19  2,9 |           czym spojrzał bystro na dziewczynę:~- Czegoż ty chcesz?~A ona
20  2,11|          i za życia się boleści o dziewczynę najadł, i jeżeli zginął,
21  2,41|       zaczepki, Maćko odprowadzał dziewczynę do dom. Zbrojny dobrze,
22  2,44|       nagły płomień - więc porwał dziewczynę na ręce, podniósł ją w górę