Tom,    Rozdzial

 1  1,6 | wpatrywał się w niego przez czas długi, wreszcie począł z cicha
 2  1,9 |    mazowieckim. Padł Zbyszko jak długi do nóg naprzód księżnie,
 3  1,10|   rzuciła mu się na szyję. Przez długi czas Zbyszko słyszał tylko
 4  1,12|          ten sposób przesiedział długi czas, rozmyślając naprzód
 5  1,14|        za jej przykładem i przez długi czas leżeli spokojnie, nie
 6  1,20|      Szczytna, gdzie z trwogi na długi czas zachorzał. Gdy przyszedł
 7  1,22|      stole, głowę na rękach i na długi czas zatopił się w rozmyślaniu.
 8  1,25|     czerwone światełka od ognia, długi, nieruchomy, pogrążon jakby
 9  1,30|    Pątnik i służka zakonna przez długi czas spoglądali to na siebie,
10  2,1 |        słabszych i zwyciężonych.~Długi czas trwało milczenie, albowiem
11  2,7 |        Wycie rozlegało się przez długi czas, napełniając jakby
12  2,17|        suchy był, ale kościsty i długi, w ogóle zaś wzrostem ludzie
13  2,26|         nakazywał także obyczaj.~Długi czas jechali w zadumie,
14  2,28|           A po ukończeniu pieśni długi czas modlił się głośno,
15  2,29|         i niewywczasem, zapadł w długi sen, lecz gdy się zbudził,
16  2,34|   Rozdział XXXIV~Maćko i Zbyszko długi czas trzymali się w ramionach,
17  2,34|           cichaj!...~Ale Zbyszko długi czas nie mógł się uspokoić
18  2,35|         ku środkowi stołu, wziął długi na łokieć i szeroki więcej
19  2,39|          żegnał ich krzyżem czas długi, aż gdy wreszcie znikli
20  2,41|      niepokój o jego losy. Przez długi też czas nie mógł i słowa
21  2,41|        wzajem w ramiona, a potem długi czas spierali się o to,
22  2,49|       zbliżył się ku nim chudy i długi rycerz, przybrany w czerwone