Tom,    Rozdzial

 1  1,11|            Po czym zwrócił się do córki:~- Że cię tam ongi sprał,
 2  1,13|         rycerskie i kasztelańskie córki, o różnych cudnych mieszczkach
 3  1,17|           co do dziewki - rzekł - córki rodzonej więcej bym nie
 4  1,21|         gotowych zginąć w obronie córki Kiejstuta - a wtem zgrzytnęła
 5  1,23|          Ojciec wróg Zakonu, a do córki mówiliście miodem smarowane
 6  1,23|          Ciechanowie, zajedzie do córki, do leśnego dworca. Może
 7  1,23|         Powie mu się tak: "Twojej córki pilnuje brat Szomberg i
 8  1,25|           złożony o prędki powrót córki prosi, gdyż coraz mniej
 9  1,27|       przede wszystkim o ocaleniu córki i że choćby wszystkich odkopali
10  1,31|           nie dosłyszy -mąż mojej córki, którą na książęcym dworze
11  2,1 |    schwytać Juranda, nie oddać mu córki, a jednak pozornie dotrzymać
12  2,3 |     uczestnictwo w porwaniu onego córki posądzać -niechaj podniesie
13  2,3 |          Bogdańca, mąż Jurandowej córki. Zdziwili się wszyscy i
14  2,6 |           tam ni Juranda, ni jego córki nie trzymają, jeno musieli
15  2,7 |       dlatego, by go zgubić, i że córki nikt nie myślał mu oddawać".
16  2,7 |      Rotgierowi, którego mąż twej córki zabił, obiecałem włożyć
17  2,11|      Jurandzie, o uwięzieniu jego córki, o małżeństwie Zbyszka i
18  2,11|        przypomniał mu słodki głos córki - a gdy w końcu wymieniono
19  2,15|     zakładników uwieźli, a żony i córki w oczach mężów i ojców bezczeszczą.
20  2,21|   zaciekłości i że póki żyw, póty córki Jurandowej - chciałem rzec:
21  2,23| bezbronnej niewiasty i rycerskiej córki spokojnie patrzył, boś może
22  2,25|          że położy ręce na głowie córki. Zaliby mu prawica odrosła?