Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |          więc chwyciła go zaraz chęć, by tę miłość i wierność
 2  1,5 |          ale stłumił w sobie tę chęć, wspomniawszy, że już mu
 3  1,19|       konia, albowiem wzięła go chęć wypytać Czecha o nią i o
 4  1,19|       bali, by jej nie przyszła chęć widzieć się z waszą miłością...
 5  1,19|    wszelako do głowy, że ludzka chęć wyprzedza w tym razie wypadki.
 6  1,19|      się, o co chodzi, oznajmił chęć jechania razem ze Zbyszkiem,
 7  1,27|         A oprócz tego paliła ją chęć, by dowiedzieć się czegoś
 8  1,29|   poznał, że trzeba może będzie chęć pomsty i łupania łbów wziąć
 9  1,30|      wnet zmieniło się w gniew, chęć sporu i walki. "Nie chce
10  1,30|     chwyciły. Bóg przyjął waszą chęć, a Danuśkę mnie podarował,
11  1,32|         krew; chwyciła go nagła chęć zsiąść z konia, podnieść
12  2,7 |   Jurandówny większą będzie niż chęć zemsty za jej porwanie. "
13  2,11|       Widzę, że równą mieliście chęć poznać wielkiego mistrza,
14  2,11|      panu, ale okiełznał tę ich chęć Maćko, który wiedział, że
15  2,14|          chociaż kipiała w niej chęć pożegnania się z pięknym
16  2,16| przywiodła go także w tę stronę chęć, by w razie czego pchnąć
17  2,20|     trwogę nieznośną, a w duszy chęć nie do walki ni do obrony,
18  2,25|          zrozumieli bowiem jego chęć - i oczom nie chcieli wierzyć.
19  2,27|         porywała go rozpaczliwa chęć zawrócić, wyzwać martwicę,
20  2,28|        inaczej swój ból i swoją chęć pomsty wyrazić. Niewiasty
21  2,30|        pokłony biją i każdą jej chęć zgadują.~- Jagienka miłuje
22  2,40|    Bardzo mi wonczas wszyscy tę chęć chwalili. I pewnie! Ma tam