Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |         Po próżnicy by wzywała, boja sobie inną panią obiorę,
 2  1,2 |   napadzie umarła matka Danusi, boją serce udusiło, które jej
 3  1,2 |  Jedźcie sobie sami do Witolda, boja nie pojadę.~-Ty knechcie!
 4  1,5 |     posiadał, niech się go inni boją, ale nie my! Godnie mówicie!
 5  1,6 |    napadła. Coże jej takiego?~- Boja wiem!... księżna powiada,
 6  1,7 |         Zbyszko - gdyż Krzyżacy boją się teraz naszego narodu.
 7  1,14|    Zbyszko wszyscy się tu opata boją! A ja, niech mi tak święty
 8  1,14|   pierwszego!...~- Inne dziewki boją się i spojrzeć na kuszę,
 9  1,19|    odstąpią, bo się potęgi jego boją - albo przynajmniej będą
10  1,19|         A musielibyście ze mną, boja tamtego poprzysiągł bronić.~-
11  1,22|       męża, którego się wszyscy boją, i dobrowolnie ściągnęliście
12  1,32|    babom nie przepuszczą... Nie boją się oni ni Boga, ni księży,
13  2,9 |        opieki, bo ludzie się go boją.~- Nie będę ja się tam sprzeczał -
14  2,10|         niczego się nie bójcie, boja was nikomu nie dam.~Po czym
15  2,11|         podobno gorzej psubraty boją niż samego mistrza... Że
16  2,15| wiedzieli, że mistrz i kapituła boją się w duszach strasznej
17  2,29|      weźmiesz, ale oni się tego boją i przez to Maćko ostanie
18  2,30|   Naprawdę jego jednego oni się boją! Hej! kopią też, kopią jako
19  2,30|        duszy i króla, i nas się boją, a jednak od grabieży i
20  2,38|      bać, to niech oni się mnie boją. Nie daj też. Panie Jezu,
21  2,39|          a to temu kilka lat... Boja tam wiem! Mówią, że jak
22  2,49|       ale książęcego gniewu się boją.~- Ba, pomnę - rzekł Zbyszko -