Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |   podziemiu osadził i poty nie puścił, póki mu pełnego wożą grzywien
 2  1,6 |        mnie na słowo rycerskie puścił choć na dwanaście niedziel.
 3  1,6 |       pozór - tobym go całkiem puścił - ale jak nie mogę, to nie
 4  1,6 | skazanego na śmierć szlachcica puścił po to, by miał wolę pojechać
 5  1,7 |       w dodatku król Władysław puścił mu był w lenne posiadanie
 6  1,12|  wypadkiem ust Zbyszka.~On zaś puścił ją i rzekł:~- Bóg ci zapłać.
 7  1,17|       na niego bez strzemion i puścił się w cwał z miejsca, z
 8  1,19|  Sanderus.~Na to pan de Lorche puścił cugle i prawą ręką począł
 9  1,21|    poczuwszy nawrotników, znów puścił się ku myśliwym, chrapiąc,
10  1,21|     ogromem żubry przenoszący, puścił się w ciężkich skokach ku
11  2,4 |        miał jeńców z podziemia puścił. Bóg wie dlaczego, sam zaś
12  2,10|     Łęczycy ostatniej pary nie puścił, ale co się dalej mogło
13  2,21|        mało ostatniej pary nie puścił. Siła o tym szepcą sobie
14  2,23|        jeszcze potrzebna, więc puścił ją wreszcie, rzekłszy:~-
15  2,24|        on to bowiem go pojmał) puścił go na słowo, wcale się o
16  2,29|    między tych rozbójników się puścił!~A na to pan de Lorche ruszył
17  2,40|     dwóch dniach ostatnią parę puścił.~- To go szkoda. Chadzał
18  2,51|       go włócznią po ręku, nie puścił. Inni zastąpili też drogę,
19  2,51|   właśnie Zyndram wprowadził i puścił kmieciów do boju. Zazgrzytały
20  2,52|       go włócznią po ręku, nie puścił. Inni zastąpili też drogę,
21  2,52|   właśnie Zyndram wprowadził i puścił kmieciów do boju. Zazgrzytały