Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |         pomiarkowawszy, że nie przystoi jej być za elektem (bo ów,
 2  1,4 |         zawołał Zbyszko. - Nie przystoi to mojej czci szlacheckiej.~
 3  1,4 |       ciebie starsi wiedzą, co przystoi, a co nie przystoi czci
 4  1,4 |  wiedzą, co przystoi, a co nie przystoi czci rycerskiej. O mnie
 5  1,5 |     słusznie mniemając, że nie przystoi jej od tej chwili strój
 6  1,5 | widocznie, co rycerzowi czynić przystoi, gdy rankiem zobaczy damę
 7  1,10|      piekle śpiewała, a to nie przystoi". Patrzcie - świta już.~
 8  1,13|     wyniknąć, w niebie zaś nie przystoi się świętym wadzić alibo
 9  1,20|       a wreszcie rycerzowi nie przystoi, gdyż to jest naród chłopski.~-
10  1,22|      Dajcie mi spokój! Nie wam przystoi się skarżyć, którzyście
11  1,23|    zadumał się głęboko, czy mu przystoi do takich uczynków rękę
12  1,26|       prawemu giermkowi pokora przystoi.~Czech począł kiwać głową
13  1,30|     nie wierzyć, ale i wam nie przystoi składać przed ludźmi prostego
14  2,11|      niewieścia rzecz i że nie przystoi dziewce "dowodzić", tak
15  2,11|           zawołał Maćko. - Nie przystoi pachołkom z radami się odzywać.~
16  2,23|        by zgładzić, ale że nie przystoi rycerzom niewieścią krwią
17  2,24|    między pasowanymi rycerzami przystoi.~I począł pilnie patrzeć
18  2,26|        go, a potem dorżnę jako przystoi i głowę w gnoju zakopię!"
19  2,42|         Przeto okrutnie mu nie przystoi pierwszemu wojnę wypowiadać
20  2,51|      rycerzy, nie zaś osłabiać przystoi. Zaprawdę, nie takiegośmy
21  2,52|      rycerzy, nie zaś osłabiać przystoi. Zaprawdę, nie takiegośmy