Tom,    Rozdzial

501  2,43|   wszystkich książąt ziemi. Teraz, gdy przychodząc do zdrowia,
502  2,43|    młodzieńcem. Więc razu pewnego, gdy Zbyszko znów mu powtórzył,
503  2,44|          niecierpliwić i gniewać - gdy wtem do izby wszedł Maćko
504  2,44|      pomocą.~- Po domach - rzekł - gdy po postrzyżynach rycerskiemu
505  2,44|           ale obyczaj też jest, że gdy rycerz siostry albo żony
506  2,44|          wysłał grzaną wodę, którą gdy zostawiono w izbie, młodzi
507  2,44|            silnie włosy Zbyszkowe, gdy zaś przestały się wichrzyć
508  2,44|      Zbyszko ledwo mógł dosłyszeć, gdy rzekła:~- Tatuś i opat chcieli...
509  2,45|          miała serce, a w Krześni, gdy w niedzielę wchodziła do
510  2,45|          wierzyć, ale i ci jednak, gdy była mowa o tym, kogo by
511  2,46|    pomyślną dolą - i nie przeczył, gdy ludzie mówili, że ma szczęsną
512  2,46|    kasztelu w piątym dopiero roku, gdy już i inne budowy, jak oto;
513  2,46|        zawsze zbyt młoda, jednakże gdy bujny włos opiął przepaską
514  2,47|            Jednakże w piątym roku, gdy ład był wprowadzeń we wszystkich
515  2,47|    wszystkich wsiach nadzwyczajny, gdy nad skończoną czatownią
516  2,47|            u Witolda i Skirwoiłły, gdy miało przyjść do bitwy z
517  2,47|         jako mnie tam przyjmowali, gdy żaden Krzyżak nie poglądał.
518  2,48|            o nowiny i smucono się, gdy przychodziły pokojowe, albowiem
519  2,48|          twarzą wielce wyjaśnioną. Gdy zaś w Krześni otoczyła go
520  2,48|            wam inaczej tak powiem: gdy naczynie zbyt pełne, to
521  2,48|       dziedzic Drezdenka, w czasie gdy Krzyżaki zabierały Nową
522  2,48|           Nowy mistrz Uiryk, który gdy posłowie polscy przybyli,
523  2,48|          mistrzowie nawet wówczas, gdy ich potęga była w istocie
524  2,48|       chyba szukać w tych czasach, gdy cezarom rzymskim wznoszono
525  2,48|          Drezdenko w tej myśli, że gdy jako podległy królowi podejmie
526  2,48|            polskich nadsyłanym.~Co gdy się stało, wszyscy po wszystkich
527  2,48|            wybiła.~Raz w Bogdańcu, gdy stary Maćko, Zbyszko i Jagienka
528  2,48|           jeszcze nie przegrzmiał, gdy czeladź kopnęła się w różne
529  2,48|             Nie czas o nas myśleć, gdy trza Królestwo ratować,
530  2,48|          drogach obłoki kurzawy, a gdy z dala ukazały się już wieże
531  2,49|    zimowych i wiosennych miesięcy, gdy zaś przekupiony król czeski
532  2,49|          drogą ku Malborgowi, lecz gdy przeprawa okazała się niepodobną,
533  2,49|           do nich dopiero wówczas, gdy byli już na murach zamku
534  2,49|           mówił, pytać o wszystko, gdy wojska na kilka mil się
535  2,49|          królowi drogę zabiec.~Ale gdy właśnie łamali głowy nad
536  2,49|            mu o nim wspomnienie, a gdy ucałowali się jakby najbliżsi
537  2,49|        samo jak parę tygodni temu, gdy po połączeniu się wojsk
538  2,49|    rzemiosłem się zajmował, przeto gdy wojna wybuchła, zaraz mi
539  2,49|     poczęli się żegnać pobożnie, a gdy przejechali, Powała rzekł:~-
540  2,49|             a ja byłem przy królu, gdy przywiedziono tych winowajców.
541  2,49|          nawet nie oszczędza. Więc gdy ich przywiedziono (a byli
542  2,49|         pomnę - rzekł Zbyszko - że gdy onego czasu w Krakowie król
543  2,49|            namioty pana de Lorche, gdy wtem na środku "ulicy" spostrzegli
544  2,49|           Rycerze ruszyli dalej, a gdy już odjechali od gromady,
545  2,49|         wezbrane i uroczyste. Lecz gdy już byli niedaleko namiotu
546  2,50|            wszelkie inne piechoty, gdy się o nich otarły, odskakiwały
547  2,50|        ruchem za uszy, jak wówczas gdy Zbyszko widział go po raz
548  2,50|       książę litewski, lecz teraz, gdy jako król polski i chrześcijanin
549  2,50|           znający trwogi rycerze - gdy na pancerzu u niego relikwiarz,
550  2,51|        zmęczone klęczeniem kolana, gdy na spienionym koniu wpadł
551  2,51|       konie, lecz właśnie w chwili gdy zawrócili ku obozom, przyleciał
552  2,51|          Piotr mówić nie przestał, gdy znów rozległ się tętent
553  2,51|        udał się do namiotu.~*~Lecz gdy po skończonej mszy wyszedł
554  2,51|         chce zerwać do lotu. Król, gdy uczuł pod sobą konia, a
555  2,51|           była to chwila tylko, bo gdy ksiądz podkanclerzy począł
556  2,51|    trzymane na uwięzi psy myśliwe, gdy z daleka dzikiego zwierza
557  2,51|      lekceważył też przeciwnika, a gdy komtur gniewski, który na
558  2,51|    zapłonął teraz wielką radością, gdy nagle znalazł się przed
559  2,51|            przed nieprzyjacielem i gdy widok walnej chorągwi całego
560  2,51|      pasować całą gromadę rycerzy, gdy nagle dano mu znać, iż dwóch
561  2,51|           jakże mogło być inaczej, gdy z jednej strony walczyło
562  2,51|  najprzeraźliwsza dopiero wówczas, gdy po strzaskaniu kopij chwycono
563  2,51|            orzeł między żurawie, a gdy Staszko z Charbimowic i
564  2,51|       niedźwiedzie łuszczą strąki, gdy się na pole zasiane młodym
565  2,51|           Kun-ca Adelsbacha. Kunc, gdy ujrzał przed sobą wielkoluda
566  2,51|     uderzyły trzy niemieckie, lecz gdy dwudziesta siódma Jaśka
567  2,51|           chwiać niemiecka nawała, gdy wtem zaszło coś takiego,
568  2,51|           z krzykiem i śpiewaniem, gdy nagle ujrzały przed sobą
569  2,51|          każdy jako krzepki drwal, gdy się pierwszy raz toporem
570  2,51|       ochrypł od dawania rozkazów, gdy ujrzał wreszcie, że już
571  2,51|            broni się stado dzików, gdy je gromady wilków otoczą.
572  2,51|        klękał, prosząc o litość, a gdy straszny zapęd Polaków rozpłoszył
573  2,51|            przez myśliwców ostępu, gdy wtem zajechał mu drogę Zbyszko
574  2,51|            zjechać na pobojowisko, gdy poczęto zwozić przed nich
575  2,52|        zmęczone klęczeniem kolana, gdy na spienionym koniu wpadł
576  2,52|       konie, lecz właśnie w chwili gdy zawrócili ku obozom, przyleciał
577  2,52|          Piotr mówić nie przestał, gdy znów rozległ się tętent
578  2,52|        udał się do namiotu.~*~Lecz gdy po skończonej mszy wyszedł
579  2,52|         chce zerwać do lotu. Król, gdy uczuł pod sobą konia, a
580  2,52|           była to chwila tylko, bo gdy ksiądz podkanclerzy począł
581  2,52|    trzymane na uwięzi psy myśliwe, gdy z daleka dzikiego zwierza
582  2,52|      lekceważył też przeciwnika, a gdy komtur gniewski, który na
583  2,52|    zapłonął teraz wielką radością, gdy nagle znalazł się przed
584  2,52|            przed nieprzyjacielem i gdy widok walnej chorągwi całego
585  2,52|      pasować całą gromadę rycerzy, gdy nagle dano mu znać, iż dwóch
586  2,52|           jakże mogło być inaczej, gdy z jednej strony walczyło
587  2,52|  najprzeraźliwsza dopiero wówczas, gdy po strzaskaniu kopij chwycono
588  2,52|            orzeł między żurawie, a gdy Staszko z Charbimowic i
589  2,52|       niedźwiedzie łuszczą strąki, gdy się na pole zasiane młodym
590  2,52|           Kun-ca Adelsbacha. Kunc, gdy ujrzał przed sobą wielkoluda
591  2,52|     uderzyły trzy niemieckie, lecz gdy dwudziesta siódma Jaśka
592  2,52|           chwiać niemiecka nawała, gdy wtem zaszło coś takiego,
593  2,52|           z krzykiem i śpiewaniem, gdy nagle ujrzały przed sobą
594  2,52|          każdy jako krzepki drwal, gdy się pierwszy raz toporem
595  2,52|       ochrypł od dawania rozkazów, gdy ujrzał wreszcie, że już
596  2,52|            broni się stado dzików, gdy je gromady wilków otoczą.
597  2,52|        klękał, prosząc o litość, a gdy straszny zapęd Polaków rozpłoszył
598  2,52|            przez myśliwców ostępu, gdy wtem zajechał mu drogę Zbyszko
599  2,52|            zjechać na pobojowisko, gdy poczęto zwozić przed nich