Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |     przerwał śpiew Danusi. Zbyszko patrzał z boku na jej jasne włosy,
 2  1,5 |      wybraną córką Kościoła. Świat patrzał na jej postępki i pamiętał,
 3  1,17|        Boga! - zawołał Maćko.~Opat patrzał czas jakiś na Zbyszka wytrzeszczonymi
 4  1,20|          widzieć jej twarz. On zaś patrzał chciwie i z zachwyceniem
 5  1,20|            pnie leśne - na których patrzał z podziwem przybyły z daleka
 6  1,25|            wsparł głowę na oknie i patrzał; więc poprzez płatki śniegowe
 7  1,26|      chociaż miłował Jagienkę, ale patrzał na nią tak jak na gwiazdę
 8  1,27|         oprzytomniał jeszcze, gdyż patrzał na nią, jakby jej nie poznawał,
 9  2,7 |          Juranda, odwrócił głowę i patrzał na pokrytą szronem ścianę.~
10  2,8 |           przedtem łzy dziewczyny, patrzał teraz na jej ciemną postać,
11  2,11|            trącić o jego strzemię, patrzał zaś przed się tak zuchwale,
12  2,17| przedstawiał nic nowego; ale Czech patrzał na nich z ciekawością, rozważając
13  2,23|        razem ze zmysłami. On za to patrzał na nią i na jej wychudłą
14  2,33|         sądy i wyroki Boże.~I znów patrzał w zamyśleniu na mury, a
15  2,33|        innych klasztorów, na które patrzał niechętnym okiem Zakon;
16  2,38|            usłyszawszy ten okrzyk, patrzał ze zdumieniem na giermka,
17  2,42|          na który, leżąc na wznak, patrzał - skinął tylko głową na
18  2,44|             jakby na wschód słońca patrzał.~A Jagienka, ujrzawszy zakłopotane
19  2,46|         Maćko, choć oszczędny, nie patrzał niechętnym okiem, gdyż wiedział,
20  2,51|         które wysuwały się z boru.~Patrzał długo na ich ogrom, na rozpostarte
21  2,52|         które wysuwały się z boru.~Patrzał długo na ich ogrom, na rozpostarte