Tom,    Rozdzial

 1  1,26|       ognie, nad którymi czuwali pachołkowie, i roiło się już od gości
 2  1,27|  nieruchomy jak słup; w dalszych pachołkowie pomarli przy koniach, trzymając
 3  1,27|  Wreszcie robota była skończona. Pachołkowie pozaprzęgali do sani własne
 4  2,9 |          nie chcąc widocznie, by pachołkowie słyszeli rozmowę, a gdy
 5  2,11|       przodki przenieśli krzepcy pachołkowie na barkach, a także toboły
 6  2,11|    zamkowego starosty odkrył, że pachołkowie przejezdnego rycerza byli
 7  2,21|                     Rozdział XXI~Pachołkowie rozwiązali go zaraz, lecz
 8  2,22|     ludzi, co przy kolebce, nasi pachołkowie powiążą, wy, stryjku, chycicie
 9  2,22| przyjdzie im jechać borem. Piesi pachołkowie mieli ich jednak poprzedzać
10  2,23|        za rękę do ogniska, które pachołkowie naniecili wedle smolistych
11  2,23|   albowiem poprzednio zabrali ją pachołkowie między konie. Tam, położywszy
12  2,24|           więc spostrzegłszy, że pachołkowie porzucali już oręż, i pomyślawszy,
13  2,25|  przywiedziono tuż więźnia.~Dwaj pachołkowie chwycili go w mgnieniu oka
14  2,25|     nawet stary Tolima i wszyscy pachołkowie zatrzymali dech w piersiach.
15  2,25|           za nim Tolima, za tymi pachołkowie. Tylko ksiądz Kaleb począł
16  2,27|          więc pod jej gałęziami. Pachołkowie, pozłaziwszy z koni, rozkiełznali
17  2,27|        się niewiasty i nadbiegli pachołkowie, którzy byli opodal przy
18  2,28|  stróżowali dniem i nocą zbrojni pachołkowie Jurandowi. Jeden z nich
19  2,39|      kolana Zbyszka.~A tymczasem pachołkowie konni przy bramie trzymający
20  2,51|     powódź. Szły pułki najemne i pachołkowie miejscy, kmiecie z Małopolski
21  2,52|     powódź. Szły pułki najemne i pachołkowie miejscy, kmiecie z Małopolski