Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |   miecze albo na topory - nie nowina im. Będą miały oczy ludzkie
 2  1,2 |       jedzą! Ha! ha! A czy to nowina wam, że choć wielkie wojska
 3  1,6 |      iż królowa powiła córkę. Nowina napełniła radością serca,
 4  1,6 |    nikt nie wychodził z dobrą nowiną. Owszem, twarze panów wjeżdżających
 5  1,7 |  razem Litwinom, jednakże nie nowina im Tatarów zwyciężać.~-
 6  1,8 | roboty nie znajdziecie... Nie nowina mi to! Spytajcie stryka.
 7  1,10| Rycerski to opat, któremu nie nowina hełmem głowę nakryć. A przy
 8  1,25|      nie mówi. Lepiej, aby go nowina nie oparzyła jak ogień.
 9  2,6 |      byli zbrojni, że zaś nie nowina im była wojna, więc czekali
10  2,7 |   mnie walka, jako wiecie nie nowina, więc łatwie tę krew na
11  2,9 |     dotychczas nigdy, ale nie nowina mi z kuszy dziać i trudy
12  2,11|    zakłopotał się srodze inną nowiną: że już po opatowym wyjeździe
13  2,11|    biskupi, w którym pierwszą nowiną, którą usłyszał, była wiadomość,
14  2,11|      mnie gnaty i trud mi nie nowina. Przedtem jeno, was, ojcze
15  2,14|      zaraz którego tu pchnę z nowiną.~- Bóg zapłać. Wiedziałam
16  2,23| kazała ci wracać przed nami z nowiną, a potem odwieźć się do
17  2,23|  cichym głosem:~- Panie, jest nowina - i to zła!~- Co się stało? -
18  2,25|     się myślą, że ta szczęsna nowina, którą do Spychowa wiezie,
19  2,40|       że i potykać mi się nie nowina, zarówno pieszo, jak konno -
20  2,42|   układy o pokój. Ta ostatnia nowina więcej ją nawet obeszła
21  2,48|       kusza, ni sulica mi nie nowina. Nie czas o nas myśleć,