Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |       się z nimi potykać nie bez nadziei zwycięstwa. Myślał też Maćko,
 2  1,5 |        kazał im pozostać, może w nadziei, że uda mu się przy tej
 3  1,13|          Maćko na duchu i nabrał nadziei, że wyzdrowieje.~- Tego
 4  1,22|           w końcu jednak, może w nadziei, iż uwolni się od groźnego
 5  1,28|          jednocześnie nie tracił nadziei, zdawało mu się bowiem,
 6  1,30|          teraz, że nie ma żadnej nadziei ni przejednania Juranda,
 7  2,5 |       rzadka sam zadał cios, bez nadziei, że przeciwnika dosięże,
 8  2,6 |          twarde Jurandowe łoże w nadziei, że choć krótki sen go nawiedzi.
 9  2,7 |      niezmiernym zmęczeniu i bez nadziei snu widział w niej jakiś
10  2,9 |      więc nie wyzbył się jeszcze nadziei, że gdy czasem Zbyszko wróci
11  2,10|         największą, a bez żadnej nadziei. Tymczasem podróż zbliżała
12  2,24|          i tak żałował straconej nadziei zysku, na przybytek zaś
13  2,27|          Żył między przebłyskami nadziei, gdy chwilowo czyniło się
14  2,27|          serce jaśniejszy promyk nadziei. Policzki Danusi poczęły
15  2,32| Badenowie, którzy przybyli w tej nadziei, że zdarzy im się może z
16  2,39|    młodzianka, nie tracił jednak nadziei, że wróci szczęśliwie, i
17  2,41|    dodając sobie wzajem otuchy i nadziei. Tymczasem jednak płynęły
18  2,51|       Korybut, młodzian wielkich nadziei i wielkich przeznaczeń,
19  2,51|        olbrzymi kwiat, jako znak nadziei i jako znak gniewu Bożego
20  2,52|       Korybut, młodzian wielkich nadziei i wielkich przeznaczeń,
21  2,52|        olbrzymi kwiat, jako znak nadziei i jako znak gniewu Bożego