Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |         rzecz.~- Może i słusznie mówicie - rzekła po chwili zastanowienia
 2  1,5 |         boją, ale nie my! Godnie mówicie! Skrzyknąć by jeno z dziesięć
 3  1,5 |          wasz przystał na to, co mówicie, tedyby i samego, i jego
 4  1,8 |          Zbyszko odetchnął.~- To mówicie, że on się woli księżny
 5  1,11|         zawołał Zych. - Czemu to mówicie sobie: wy? Mów mu: Zbyszku,
 6  1,20|       plemię wygubił!~- Słusznie mówicie, panie; bo żeby ten książę,
 7  1,22|        Gotfryd - byłoby tak, jak mówicie!~Po czym zamilkli, jakby
 8  1,26|         się ku niemu:~- Jako zaś mówicie, panie?~- Pytam, czy siła
 9  1,28|      wyście pewni, że przytomnie mówicie?~- Na miłosierdzie boskie,
10  1,31|     śmierci niż o Danusi radziej mówicie. Na miły Bóg!~- Wróci Danuśka,
11  1,32|            Wy, panie, po naszemu mówicie, wyście nie Niemiec?~- Nie -
12  2,2 |     panie, zamiast: w imię Boga, mówicie: "w imię Ducha Światłości"?~-
13  2,3 |          pytaniem do Rotgiera:~- Mówicie, rycerzu - rzekła - że odbiwszy
14  2,9 | Brzozowej.~- Na miły Bóg! Co też mówicie?~-Prawdę, jako i to prawda,
15  2,23| odpowiedział Zbyszko. - Słusznie mówicie.~- To ci widać rozum wraca.
16  2,32|         odpowiadali mistrzowi. - Mówicie, że nic wam do Litwy, a
17  2,33|      brwi.~- W jakiejże to myśli mówicie?~- W tej, że zakryte są
18  2,34|     ciężkie i frasunki.~- Prawdę mówicie - rzekł Zbyszko - ale tam
19  2,41|       pierwszy raz słyszał.~- To mówicie - pytała - że bitwa w polu
20  2,47|        Chyba o wojnie z Krzyżaki mówicie, bo czegóż by wam więcej
21  2,49|         Powały z Taczewa:~- Ile, mówicie, panie, przyszło chorągwi