Tom,    Rozdzial

 1  1,19|  powstrzymał konia, gdyż z pobocza leśnego ozwał się jakiś żałosny
 2  1,23| Ciechanowie, zajedzie do córki, do leśnego dworca. Może się wtedy przygodzić,
 3  1,24|    poleciał jednym pędem wprost do leśnego dworca i zastawszy jeszcze
 4  1,26| przywiązany. Ruszyli więc z dworca leśnego jasnym rankiem w mróz tak
 5  1,26|       Gdzie by miał być? Przecie z leśnego dworca tu przyjechał i siedzi,
 6  1,28|            przysłaliście po nią do leśnego dworca ludzi i pismo!~-
 7  1,28|        zbrojny i pisanie od was do leśnego dworca po Danuśkę. W piśmie
 8  1,28| Przyjeżdżali skarżyć się na was do leśnego dworca... Chcieli pomsty
 9  1,28|           Porwali ją ci, którzy do leśnego dworca przyjeżdżali - rzekł
10  1,30|        przywoziła balsam gojący do leśnego dworca, drugą młody pątnik.
11  2,1 |            sama, która jeździła do leśnego dworca, za nią zaś weszła
12  2,2 |             którzy ją przywieźli z leśnego dworca, kazał Danveld popoić
13  2,3 |     waszych miłości było porwane z leśnego dworca.~- Ale to mi zawsze
14  2,4 |           dla mnie jakoweś leki do leśnego dworu, a z nią jeszcze jeden
15  2,6 |           od chwili gdy przybył do leśnego dworca. Nic nie zataił,
16  2,7 |           że to myśmy ją porwali z leśnego dworca! Ba, wydałoby się
17  2,18|       pachniały wilgotną korą, a z leśnego podłoża biła surowa woń
18  2,18|           było słychać prócz szumu leśnego i głosów ptactwa. Mgła leżąca
19  2,21|        przyjeżdżała od Danvelda do leśnego dworu. A i śpiewanie słyszałem
20  2,27|            zwierz.~Dobiwszy się do leśnego dworca, chciał się zatrzymać,
21  2,28|           zaledwie wychylili się z leśnego cienia na jasne błonie,